IFT-1R to formularz podatkowy, jaki obowiązuje w niektórych przypadkach cudzoziemców. To pracodawca zobowiązany jest przygotować taki dokument, jeśli zatrudnia osoby spełniające ku temu warunki. Sprawdź, czym jest formularz IFT-1/IFT-1R, kiedy i kto powinien go złożyć.
Sytuacja polityczna, jak i ekonomiczna wielu krajów sprawia, że ich obywatele wyjeżdżają w poszukiwaniu miejsca zamieszkania, jak i zarabiania w innych krajach. Wielu cudzoziemców pracuje właśnie w Polsce. W szczególności są to obywatele Ukrainy. Pracodawca, który zdecyduje się zatrudnić cudzoziemca, musi się liczyć z innymi formalnościami niż w przypadku współpracy z Polakiem. IFT-1R to formularz, który powinien zostać przygotowany przez polskiego pracodawcę na rzecz zagranicznego pracownika w określonych przypadkach. Kiedy?
Spis treści
Czym jest IFT-1/IFT-1R?
IFT-1/IFT-1R to dokładnie informacja o wysokości przychodu (dochodu) uzyskanego przez osoby fizyczne niemające w Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania. Spośród deklaracji IFT wyróżniamy IFT-1 i IFT-1R. Obie są stosowane wobec nierezydentów, którzy osiągają w Polsce dochód. Dokument IFT-1R jest wykorzystywany w przypadku cudzoziemców, od których wypłat pobierany jest ryczałtowy podatek. Można uznać, że jest to odpowiednik PIT-11.
Rozliczenie podatkowe poprzez formularz IFT-1R tak naprawdę nie ma miejsca w Polsce. Podatek jest pobierany przez pracodawcę w ciągu roku podatkowego od pensji nierezydenta. Pracodawcy ze względu na trudności formalne w zatrudnieniu cudzoziemców, często decydują się na podjęcie z nimi umowy cywilnoprawnej. Na jej podstawie powstaje obowiązek podatkowy. W tej sytuacji zastosowanie ma druk IFT-1R. Umowy cywilnoprawne są objęte 20% podatkiem od przychodów. Przy czym nie można odliczyć kosztów uzyskania przychodu ani skorzystać ze zwolnienia podatkowego obowiązującego w przypadku osób młodych.
IFT-1 a IFT-1R: różnice
Wiemy już, że oba dokumenty wystawiane są na rzecz nierezydentów. Jednak czy różnią się IFT-1 a IFT-1R? IFT-1 to informacja, jaką zobowiązany jest wystawić płatnik podatnikowi. Zatem to pracodawca przekazuje formularz IFT-1 pracownikowi niebędącemu rezydentem. Pod warunkiem, że ten skieruje do pracodawcy pisemny wniosek z prośbą o wystawienie dokumentu. Wówczas pracodawca ma 14 dni na dostarczenie IFT-1.
Natomiast IFT-1R to informacja podatkowa, jaką podatnik wystawia po zakończeniu roku podatkowego. Przedsiębiorca sporządza IFT-1R w dwóch egzemplarzach, jeden z nich powinien przekazać do urzędu skarbowego, a drugi przekazać podatnikowi (pracownikowi będącemu cudzoziemcem nierezydentem).
Dokumenty IFT działają zatem na takiej zasadzie jak stosowany wobec polskich podatników i rezydentów PIT-11. Co istotne, nawet jeśli pracodawca wystawi na wniosek cudzoziemca IFT-1 w ciągu roku, to nie zwalnia go to z obowiązku przekazania IFT-1R.
Oprócz IFT-1R należy także dostarczyć PIT-8AR, czyli informację z zaliczkami, jakie zostały pobrane od wynagrodzenia pracownika-nierezydenta. Wszystkie kwoty, jakie są wskazywane w IFT, należy wykazać w zbiorczej deklaracji PIT-8AR.
IFT-1R: rezydent a nierezydent
W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, czym jest sama rezydencja podatkowa. Jest to status, który określa kraj rozliczenia danej osoby z tytułu podatku dochodowego. Dla określenia, komu konkretnie należy wystawić dokument IFT-1R istotne jest ustalenie, kto dokładnie jest rezydentem, a kto nie. Rezydent to osoba przebywająca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni. Jeśli cudzoziemiec posiada w Polsce ośrodek interesów życiowych – swoje centrum interesów osobistych i gospodarczy, wówczas jest uznany za rezydenta niezależnie od czasu, jaki przebywa na terytorium Polski. Nierezydent to pracownik, który nie ma w Polsce miejsca zamieszkania. Różnica polega na tym, że rezydenci w przypadku umów cywilnoprawnych podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Natomiast nierezydenci mają potrąconą część pensji na rzecz podatku. Wówczas konieczne jest sporządzenie IFT-1/IFT-1R.
Kiedy złożyć IFT-1R?
Pracodawca, który decyduje się zatrudnić cudzoziemca, powinien kontrolować tzw. certyfikaty rezydencji. Oprócz samych IFT należy również gromadzić inne dokumenty, jakie poświadczają zasady odprowadzania podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
W deklaracjach IFT-1/IFT-1R poświadcza się m.in. wypłaty dochodów z tytułu dywidend, odsetek, należności licencyjnych, z wykonywania wolnych zawodów, emerytury i renty.
IFT-1/IFT-1R sporządza się wobec osób, które podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów:
- w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej niż Polska;
- na terytoriach zależnych lub stowarzyszonych Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej oraz Królestwa Niderlandów, z którymi Rzeczpospolita Polska zawarła umowy w sprawie opodatkowania przychodów (dochodów) z oszczędności osób fizycznych.
Zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej to płatnik (pracodawca) jest obowiązany do obliczenia i pobrania podatku od podatnika i wpłaty jego wysokości do właściwego urzędu skarbowego. O tym, w jakich przypadkach dokładnie należy sporządzać informacje IFT-1/IFT-1R mówi nam art. 41 ust. 4 ustawy PIT:
Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.
Są to przychody uzyskiwane, np.:
- z działalności określonej w art. 13 przychód z działalności wykonywanej osobiście pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a pobieranie 19 % zryczałtowanego podatku dochodowego ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how);
- z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
- uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera;
- z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
IFT-1R – termin złożenia
Dokument dostarcza się nierezydentowi oraz naczelnikowi urzędu skarbowego właściwego w sprawach opodatkowania osób zagranicznych. Informację IFT-1R należy dostarczyć do urzędu skarbowego do końca lutego roku następującego po roku podatkowym. Deklaracje można przekazać tylko elektronicznie. Jeśli płatnik zaprzestał działalności jeszcze przed wskazanym terminem, wówczas formularz należy dostarczyć najpóźniej do dnia zakończenia działalności albo na wniosek podatnika w ciągu 14 dni od wnioskowania.
Jak składać IFT-1/IFT-1R?
Dokumenty IFT-1/IFT-1R niezależnie od liczby zatrudnionych osób w firmie, do urzędu skarbowego należy dostarczyć w formie elektronicznej. Podatnikowi można dostarczyć dokument zarówno w formie elektronicznej, jak i papierowej. Jeśli płatnik wystawia jeden z IFT-1 lub IFT-1R, część niepotrzebną należy skreślić. Aby dostarczyć formularz w sposób elektroniczny, należy dokonać autoryzacji poprzez wskazanie takich danych, jak:
- identyfikator podatkowy NIP lub PESEL;
- imię i nazwisko;
- data urodzenia;
- kwota przychodu wskazana w jednym z ośmiu zeznań podatkowych za dwa lata wcześniejsze niż rok przesyłania PIT-R, w przypadku niezłożenia zeznania za dany rok należy wpisać wartość „0” (zero).
IFT-1R a zwrot podatku
W przypadku IFT-1 możliwe jest ubieganie się o zwrot podatku. Zwrot następuje maksymalnie w ciągu 6 miesięcy od momentu złożenia wniosku. Na podstawie art. 28b ust. 1 Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych może to zrobić:
- podatnik, w tym podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 2, który w związku z uzyskaniem należności, od której został pobrany podatek, osiąga przychód podlegający opodatkowaniu zgodnie z przepisami niniejszej ustawy,
- płatnik, jeżeli wpłacił podatek z własnych środków i poniósł ciężar ekonomiczny tego podatku.
IFT-1R a PIT
Podatnik, który otrzyma od płatnika IFT, nie składa w Polsce PIT, lecz rozlicza się we własnym kraju. Sytuacja jest inna w przypadku podatników mieszkających stale w UE lub państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej z udokumentowanym certyfikatem rezydencji miejsce zamieszkania. W tym przypadku istnieje możliwości opodatkowania według skali podatkowej. Podatek ryczałtowy nie jest także pobierany od umów o pracę. Wówczas należy wystawić PIT-11.
