Opinie o EasyPet w Wyględy

Ten, jak Pan to obszernie opisał zatrważający warunkami pracy garaż to nic innego jak dwukondygnacyjny budynek z wydzieloną na parterze strefą garażowania dwóch samochodów wykorzystywaną przeważnie jako magazyn, bądź w celu przyjęcia dostaw. Jest to budynek dopiero kilkuletni, w mojej opinii zapewniający, o ile nie bardzo dobre to bardzo godne warunki pracy. Posiada on wydzieloną część biurową na parterze, oraz ca. 70 m2 poddasza przeznaczonego na pracę biurową z wydzieloną częścią kuchenną (niestety przez dwa lata nie dał się Pan namówić do jej poprawnego wykorzystania więc raz jeszcze tłumaczę, że jest to to miejsce gdzie mijał Pan codziennie: stół, krzesła, zlew do mycia naczyń, mikrofalę, zestaw nakryć i lodówkę). Za ogrzewanie tego budynku odpowiada wysokiej klasy piec gazowy, który zapewnia zimą stałą temperaturę w zakresie od 20 do 21 stopni. Latem, na całym poddaszu uruchomiony jest natomiast wysokiej klasy klimatyzator zewnętrzny zapewniający ciągły ruch powietrza w pomieszczeniu wraz z oknami wyposażonymi w mikrowentylację (to te suwaczki, które Pan bezmyślnie przestawiał nie chcąc zrozumieć ich przeznaczenia). Klimatyzacja zastosowana w budynku zapewnia schładzanie temperatury pomieszczenia do 25 stopni. Dodatkowo, na każde życzenie można ustawić przy biurku duży podłogowy wiatrak firmowy zapewniający dodatkowy ruch powietrza. Mało ? Z politowaniem mogę jedynie stwierdzić, że faktycznie, zatrważające warunki pracy … Aby się dodatkowo usprawiedliwić śpieszę Panu raz jeszcze z wyjaśnieniem, że są to parametry cieplne takie jakie sam stosuję, przy czym osobiście w moim miejscu pracy nie mam luksusu posiadania osobnej klimatyzacji, z której miał Pan okazję lepiej lub gorzej korzystać, a przebywając w biurze niestety to Pan musi dostosować się do moich warunków, w których to ja czuję komfort termiczny. Oczywiście zdaję sobie sprawę, że najlepiej i najwygodniej otworzyć okna, bezmyślnie po raz kolejny nagotować w mikrofali śmierdzącego na całe biuro żarcia (którego resztki przez pół dnia zalegają na biurku lub w zlewie, a w mikrofali tygodniami) i do tego uruchomić na pełną moc klimatyzator, ale … każde z tych urządzeń ma swoje przeznaczenie i niektóre sposoby ich użycia wzajemnie się wykluczają. Mam jedynie nadzieję, że któregoś dnia opanuje Pan i zrozumie w końcu zasadę działania takich skomplikowanych urządzeń jak: kaloryfer z termostatem, okno z wentylacją czy klimatyzacja. Najlepiej we własnym zakresie i na swoich zasobach lokalowych, tak aby miał Pan okazję zapoznać się bliżej z tego typu rozwiązaniami metodą własnych prób i błędów. Osobiście jednak poniosłem wielką klęskę, gdyż nie udało mi się skutecznie dotrzeć do Pana i normalną rozmową wyegzekwować przestrzegania tego typu zasad. Cóż, sprawdziła się jednak teza, że jeśli proste rzeczy nie trafiają do człowieka to i z tymi bardziej złożonymi się nie uda. Ze swojej strony życzę Panu w przyszłości wspaniałych warunków pracy, czterech klimatyzacji z otwartego okna, auta w automacie bez uciążliwego sprzęgła, krótkich spodenek na spotkania z partnerami handlowymi i czego tam Pan sobie jeszcze zamarzy, a w szczególności podpisywania się imieniem i nazwiskiem pod własnymi paszkwilami i takiej, wie Pan … cywilnej odwagi. Artur Ligięza

Pisze Pan konkretnie, że duże projekty nie są planowane, a jednocześnie wskazuje Pan kilka zdań dalej na mikrozarządzanie i uciążliwe raportowanie każdego etapu pracy nad większym projektem, cyt. „jeśli zadanie wymaga wykonania większej ilości czynności to każdy etap musi być relacjonowany na bieżąco”. Tego typu kretynizmów jak Pan wie po prostu nie toleruję więc należy się zdecydować, które z tych wzajemnie sprzecznych treści są prawdziwe. Jeżeli za mikrozarządzanie przyjmuje Pan natomiast zwrócenie uwagi osobie, która ruszając spod firmy autem służbowym na kilku metrach zostawia zaoraną ziemię to proszę bardzo – tak, w tym zakresie może Pan to rozumieć jako mikrozarządzanie. W mojej opinii jest to jednak zwykłe zwrócenie uwagi idiocie, który dysponuje mieniem firmowym bez jakiegokolwiek dla niego szacunku. Jeżeli notorycznie spada Panu noga ze sprzęgła należy jednak albo się doszkolić albo chociaż nabyć wiedzę, że w takiej sytuacji auto zwyczajnie zgaśnie. Efekt boksowania kół na odcinku kilku metrów uzyskuje się natomiast jednocześnie z naciśnięciem tego drugiego pedału po prawej stronie, nazywanego potocznie pedałem gazu. Kompletnie nie rozumiem również zarzutu problemu z odbiorem godzin czy planowaniem urlopów. Muszę jednak zauważyć, że w firmie co roku, już w styczniu planujemy urlopy z każdym z pracowników, tak aby zaplanowane urlopy każdy mógł wykorzystać w najlepszym dla siebie czasie nie kolidując z urlopami innych bądź naszymi. W Pańskim specyficznym przypadku nie udało się Panu osobiście zaplanować urlopu w żadnym z dwóch kolejnych lat co motywował Pan sprawami osobistymi (studia, ślub itp.). Mam wrażenie, że do tej pory nie dociera do Pana prosty fakt, że w tej sytuacji żądanie kolejnych dni urlopu nie może występować nagle po kilka dni z uwzględnianiem wszystkich Pańskich nagłych potrzeb (które de facto akurat w Pańskim przypadku były w większości uwzględniane mimo, iż urlopy te wypadały Panu przypadkiem często wtedy gdy dochodziło do spiętrzenia pracy). Pragnę Panu również raz jeszcze wytłumaczyć, że w sytuacji w której pracownik wychodzi później z pracy i następnego dnia go nie ma „bo postanowił sobie odebrać godziny”, jest to wg mnie skrajny brak odpowiedzialności. Tego typu odbiory w normalnych stosunkach służbowych uzgadnia się w takim czasie i formie, aby uwzględnić potrzeby obu stron. Sprawy nagłe, które każdemu mogą się przytrafić, zostały natomiast przewidziane i są bez problemu realizowane jako dni urlopu na żądanie, z tym jednak zastrzeżeniem, że nie jest to jak by Pan sobie życzył 26 dni całego urlopu rocznego, a konkretnie cztery dni w ciągu danego roku kalendarzowego. Omawiany przez Pana fakt „wielkich utrudnień” w związku z planowaniem urlopu (wynikający z faktu, że Pan sam osobiście nie był w stanie go zaplanować w planach urlopowych) i uciążliwa niezmiernie dla Pana konieczność informowania mnie, aż tydzień (!) wcześniej o swoich nagłych planach urlopowych, co w efekcie prowadzi do czynienia z tego zarzutu powoduje u mnie wyłącznie wesołość i … nieco politowania. Odnosząc się do opisywane przez Pana 100 raportów w ciągu miesiąca – nie wiem czy śmiać się czy płakać, ale podejrzewam, że zapewne dokonał Pan w tym zakresie skomplikowanych analiz i wyliczeń. Śpieszę jednak Panu raz jeszcze wyjaśnić, iż powołany powyżej sposób zarządzania zadaniami drogą mailową wymaga takiej samej drogi raportowania. Opisywane przez Pana ca. 44 raporty dzienne obowiązujące miesięcznie w firmie to nic innego jak plan zadań wysyłany na początek dnia wraz z tym samym planem zrealizowanych zadań wysyłanym na koniec dnia uzupełniony o informację o ilości rozmów i przyjętych zamówień (jedno zdanie). Czas przygotowania: 2 i 5 minut. Do tego 4 szt raportów zbiorczych tygodniowych. Razem ca. 48 krótkich maili odnośnie planowania i rozliczania bieżących zadań. Jest to według mnie najbardziej optymalny sposób organizacji pracy, zdecydowanie lepiej sprawdzający się od bieżącego stania nad każdym człowiekiem i rozliczania go z każdej minuty pracy. Co kto woli, drogi Panie – „specjalisto od zarządzania”. Zwracam jednak uwagę, że zasady te są przedstawiane każdemu pracownikowi już w dniu przyjęcia do pracy i od tego dnia są wymagane. Stwierdzenie tej wielkiej dla Pana niedogodności zajęło Panu raptem … dwa lata. Skupmy się jeszcze na warunkach pracy w tym jak to Pan opisał nieogrzewanym i niechłodzonym garażu, w którym rzekomo przebywał Pan w kurtkach i rękawiczkach dusząc się natomiast latem w niesamowitym żarze i skwarze. O ile nie mogę sięgnąć pamięcią do sytuacji, w której widział bym Pana w biurze w czapce, kurtce i rękawiczkach i mogę traktować to wyłącznie jako efekt Pańskich problemów z ustaleniem gdzie i kiedy się Pan tak przebierał, o tyle przypominam sobie Pańskie przybycie do pracy w … krótkich spodenkach. To tak tytułem wstępu i celem spadku napięcia … Ten, jak Pan to obszernie opisał zatrważają

Drogi Panie M, W zasadzie nie komentuję opinii jednej z Pań zwolnionej dyscyplinarnie i występującej w tym wątku pod kilkoma nickami, jak również mogę zrozumieć i nie czuję potrzeby odnoszenia się do opinii drugiej z Pań, która czuła się rozżalona po trzydniowym bliższym poznaniu i naszej odmownej decyzji co do jej zatrudnienia w EasyPet. Z uwagi jednak na Pańską dwuletnią współpracę z Firmą zdecydowałem się pochylić nad Pańskim wpisem gdyż w mojej opinii w sposób wyjątkowy narusza on dobre imię firmy, jak i moje osobiście, zawierając nieprawdziwe i oszczercze opinie kierowane anonimowo pod moim adresem. Ze zdziwieniem stwierdziłem fakt, że nasza dwuletnia współpraca zasługuje w Pańskiej opinii wyłącznie na przestrzeganie wszystkich potencjalnych osób przed podjęciem zatrudnienia w EasyPet. Opinii takich nie artykułował Pan w trakcie zatrudnienia, a zdecydował się na nie dopiero po fakcie nie przedłużenia Pańskiej umowy o pracę. Nie przypominam sobie również aby tego rodzaje negatywne emocje udzielały się Panu np. podczas zagranicznych delegacji w których ochoczo Pan uczestniczył czy w trakcie ostatniej rozmowy po zakończeniu zatrudnienia, w której omawialiśmy możliwość wystawienia Panu odpowiednich referencji. Pozostaje mi jedynie ubolewać, że toczony tak wielkimi rozterkami i niechęcią do firmy nie zdecydował się Pan przez okres dwóch lat opuścić jej z własnej inicjatywy. Biorąc pod uwagę kierowane przez Pana w moją stronę oszczerstwa odniosę się do poruszonych przez Pana kwestii, tym bardziej że pozostają one w ścisłym związku z prowadzoną przez nas rekrutacją. Oczywiście potwierdzam, że nasze relacje szef – pracownik nie były łatwe. Być może znaczący wpływ na te relacje miały Pańskie sprawy poza zawodowe (ślub, pisanie i obrona pracy magisterskiej, sprzedaż mieszkania), które wielokrotnie angażowały Pana w trakcie godzin pracy. Przyznam również, że relacje te były trudne z uwagi na przepaść pomiędzy nami w rozumieniu takich pojęć jak zasady kultury osobistej, formy komunikacji i higiena pracy. Jak Pana wielokrotnie informowałem nie akceptuję np. spożywania posiłków nad komputerem w sytuacji kiedy 8 metrów dalej znajduje się przeznaczony do tego stół w wydzielonej części kuchennej, tak jak np. nie akceptuję otwierania okien („bo duszno”) wraz z jednoczesnym uruchamianiem klimatyzacji na „ile fabryka dała”. Nie akceptuję również sytuacji, w których grzejniki wyposażone w termostat ustawiane są na „full” pomimo wielokrotnego tłumaczenia czym jest i jak działa termostat odpowiedzialny za utrzymywanie stałej temperatury w pomieszczeniu, szczególnie dla tak wrażliwych na przeziębienia osób. Faktem jest, że ogarnia mnie furia kiedy pracownik po raz kolejny nie zmywa po sobie naczyń zostawiając je nawet nie w zlewie, a wręcz na biurku, nawet mając pełną świadomość urlopu przypadającego na kolejne dni. Nie zamierzam również nigdy akceptować braku podstawowych zasad kultury polegających np. na wyjęciu z mikrofali podgrzanego jedzenia i zostawieniu w niej wszelkich nieczystości powstałych podczas przygotowywania posiłku dla „następnych osób” – bo, a nuż ktoś po mnie sprzątnie, bądź komuś zacznie ten syf przeszkadzać. Przyznaję też, że krew mnie zalewa, kiedy w wyniku czyjegoś zaniedbania sprawy spadają na innych pracowników, a osoba za nie odpowiedzialna zapada na nagły urlop czy przeziębienia akurat wtedy kiedy nawał tych zaniedbań powinien zostać „posprzątany”. Tego typu sytuacje oczywiście mogą się zdarzać incydentalnie na początku współpracy, ponieważ ludzie pochodzą z różnych środowisk i różnie zostali ukształtowani. Pewna „korporacyjność” naszej firmy polega jednak na tym, że wybierając osoby o możliwie wysokich kompetencjach zawodowych, wymagamy od nich dostosowania się do naszych norm obowiązujących w codziennej pracy. Odnośnie rotacji o której Pan raczył wspomnieć, uprzejmie informuję, że w okresie Pańskiego zatrudnienia przyjęte zostały do pracy cztery osoby. Dwie z nich pracują do dziś. Pozostałe dwie zostały przyjęte jako osoby rywalizujące o jedno stanowisko i jedna z nich zdecydowała się na swój wniosek rozwiązać umowę z firmą (nad czym zresztą do dziś ubolewam). W tej sytuacji mam duże wątpliwości czy w ogóle rozumie Pan użyte przez siebie pojęcie „dużej rotacji”. W zakresie sposobu zarządzania firmą kompletnie Pan zapomina, że zadania w firmie delegowane są drogą mailową. Jako osoba opierająca się na zespole, do którego mam w przeważającej części duże zaufanie nie nadzoruję osobiście pracy w biurze, często się w nim nie pojawiając całymi tygodniami. W sytuacji delegowania zadań w takiej formie dziwi mnie niezmiernie Pańskie zdumienie, iż nadzór nad realizacją tych zadań odbywa się w ten sam sposób, jak i że wymagam od pracowników obiegu informacji właśnie w takiej, a nie innej formie. Pisze Pan konkretnie, że duże projekty nie są