Opinie o Statoil (Circle K Poland) w Warszawa

Dzień dobry. Zgodzę się oczywiście z wszystkimi przedmówcami/przedmówczyniami, że jest to najgorsza praca, bo zarobki najgorsze, praca najgorsza na świecie itp - oczywiście nie jest najgorsza praca na stacji, tylko praca w Circle. Po krótce nie jest zły świat, tylko złe jest Circle. Nie o to natomiast tutaj chodzi. Jestem pracownicą wrocławskiej stacji i po raz pierszy z czymś takim się ostatnio spotkałam w swoim życiu, a w circle pracuję od niedawna. Pewnego razu nad ranem przyjechało Gniazdeczko. Było coś z nim nie tak. Wszedł na stację i zachowywał się dość dziwnie. Po pierwsze trzymał się za krocze, miał wywalone oczy i biegał po stacji jak opętany. Najpierw podbiegł do gazet, złapał za CKM, rozłożył na blacie stołu, zaczął oblizywać palce, przerzucając kartki, drugą rękę wsadził sobie w dżinsy i zaczął mamrotać coś pod nosem. Stwierdziłam, aby udawać, że go nie widzę, ale w pewnym momencie podbiegł jakby na czworaka, jak pies do stacyjnej kasy i mnie zaatakował słownie. Wyczyszczał oczy i powiedział: "Gdzie masz bułeczki? Gdzie masz bagietki?" Powiedziałam, że jest nad ranem i że się właśnie pieką. On uniósł jedną nogę, postawił lewą stopę na blacie kasowym i uderzając swoją dłonią o krocze, niczym o bęben indiański zaczął machać swoimi biodrami krzycząc na cały głos: "Podaruj mi swoją bułeczkę, daj mi swoją Bagietkę!". Nie myśląc ani chwili szarpnęłam pod wpływem adrenaliny ręką za piekarnik, otworzyłam ten piekarnik i rzuciłam w jego kierunku jeszcze nie do końca dopieczoną bagietką czosnkową. Obsunęła się po nim, spadła na podłogę, on spojrzał się na nią pod swoje nogi, po czym psychopatycznie podniósł wzrok w moją stronę i powiedział: "Mam Cię ty małą, niewdzięczna bułeczko". Chwycił za tę bagietkę, wbiegł na zaplecze stacji, zatrzasnęły się za nim drzwi i właśnie w tym momencie wszedł klient na stację. Zatankował paliwo i płacił rutexem. Byłam zdezorientowana, roznerwicowana, ale go obsłużyłam. On wyszedł ze stacji, ja zamknęłam drzwi pilotem i poszłam sprawdzić, co dzieje się na zapleczu, gdyż wbiegło tam gniazdeczko i dochodziły stamtąd odgłosy jak z filmu "egzorcysta", jak z filmu grozy. Uchyliłam drzwi i wsadziłam głowę, żeby się rozglądnąć. To co zobaczyłam przerastało moje wszelkie obawy. Na zapleczu na umywalce obunóż stało gniazdeczko. Jego spodnie leżały pod umywalką. Oburącz trzymało się lustra w łazience na zapleczu i machało biodrami, jakby tym i owym starało się uderzać w lustro i wykrzykiwało moje imię w sensie: "Daj mi tę małą bułeczkę, daj mi tę bagietkę" (bagietka czosnkowa, podziurawiona leżała między jego nogami w uwalonym na zapleczu zlewozmywaku. Uciekłam na sklep i zabarykadowałam się w kuchni, blokując podpartą miotłą drzwi. W pewnym momencie wszarpał na siebie spodnie, wskoczył do samochodu i odjechał krzycząc: "Ja ci dam bagietkę, ja ci dam bułeczkę". Ogólnie nie polecam nikomu tej pracy, tym bardziej we Wrocławiu. Szczególnie kobietom. Tu dzieją się dantejskie sceny.