Opinie o Franklin Templeton Investments w Poznań

Dla osób, które chciałby dowiedzieć się więcej o dziale GSS oraz tego jak duże szanse rozwoju, awansu bądź zadowolenia będą mieli pracując tutaj zapraszam do lektury. GSS to dział głownie skupiający tzw. Klepaczy. Twoim głównym obowiązkiem będzie robienie tego samego dzień w dzień, korzystając przy tym z narzedzi z lat 80’, bez szans na jakąkolwiek automatyzacje, bo raz, że firma ma to gdzieś, a dwa, że nie mają na to pieniedzy i ludzi. Będąc tutaj przygotuj się, że dość często będziesz rozliczany/a z każdego, nawet najmniejszego błędu, a to ile wykonasz danego dnia może zostać skontrolowane i nikogo nie będzie za bardzo obchodzić dlaczego zrobileś/aś mniej. Sam dział, mentalnie jest też osadzony na poziomie 12 latka, bo raz, że tak każdy jest traktowany, a dwa, że na takim poziomie odbywają się integrację oraz różne zabawy, które planują przodownicy pracy. Częstym, więc są zabawy w sklejanie łańcucha, przebieranki, gry, które jeśli wygracie będziecie mogli łaskawie wyjść wcześniej z pracy (chyba, że Wasz kopalniany team ma dużo nadgodzin, no to nie prędko). Możecie też liczyć na wyróżnienie za to, że robicie najwięcej z całego teamu! Niestety, kwota nagrody to 50 zł, wiec 20x lepiej opłaca się zostać 2 godziny dłuzej w pracy, niż charować cały miesiąć za kwotę, która możecie wydać tylko np. na Zalando. Najbardziej interesująca jest struktura działu. Zaczniecie od stanowiska TA representative (teraz nazywa się chyba inaczej), które to jest w głownej mierze klepactwem. Jeżeli chcecie zarobić znacznie więcej (co i tak jest kwotą małą biorąc pod uwagę godziny, 13-22 oraz nieodpłatną godzinną przerwę) to możecie pracować by zostać seniorem. Nooo, chyba, że macie pecha i przychodzicie po losowaniu awansów w chipsach, gdzie awans dostają osob nawet po 5 miesiącach pracy za nic, lub osoby, które pomimo stażu pracy na awans nie zasługują - wszystko oczywiście bez rozmów o pracę. Wtedy, poczekacie sobie, a jak już pojawią sie za rok, półtorej miejsca to na miejsce będzie kilku chętnych, a Was podda się wspaniałą rozmową, która z merytoryką ma tyle wspólnego co ta praca z rozwojem zawodowym. Wyższe stanowiska to kolejny ciekawy aspekt tej firmy. Specjaliści dzielą się na kilka typów. Najbardziej porządanym jest ten opisujący osobę o dużej wiedzy, ogarnięta, która raz, że konkretnie Wam pomoże, a dwa wprowadzi potrzebne firmie zmiany, ułatwiając Wam pracę. Niestety, to gatunek na wyginięciu i z roku na rok jest takich osób po prostu mniej. Drugim typem sa filozofowie (przyszli coachowie), którzy nic konkretnego nie powiedzą, wiedzy nie mają, ale lubią sobie pogadać. Trzeci to deleganci – udają supervisorów, delegując pracę innym, samemu robiąc absolutne minimum. Czwarty, ostatni typ, to oczywiście ludzie z przypadku, dostali awans, bo w końcu ktos musiał go dostać, wiec nie mają wiedzy, chęci ani tym bardziej predyspozycji. Nastepni w strukturze są supervisorzy. Na początku będą się Wam wydawać jako super ogarnięci i doświadczeni pracownicy. Nic bardziej mylnego. Tych z więdzą i ogarniętych, którzy nie tylko pomogą Wam w Waszej pracy dzięki swojej wiedzy, ale też wspomogą Wasz rozwój zawodowy to również mniejszość. Najbardziej powszechni są coachowie – supy bez wiedzy bądź z małą więdzą, którzy czują się królami w swojej roli po skończeniu kursu na LinkedIn. Często awans zyskali wrzucając nicniewnoszące huddle, pokazując się na spotkaniach i podlizując menadżerom. Będą opowiadać Wam jak istotne jest nauczenie się kolejnego doctype’u i bycie elastycznym, ale potem będą wytykać Wam błędy jak już będziecie robić za 3, bo w końcu ma być wszystko i perfekcyjnie. Sami supervisorzy dużo mówia o rozwoju, gdzie jedyny ich rozwój to wymyslenie odliczania kolejki na czacie bądź ostatecznie odejście z firmy bądź do innego działu – na pewno nie nauczenei się danego doctype’u by coś umieć i móc służyć za osobę pomocną.