Opinie o PZU S.A. w Warszawa

Moja opinia nie będzie dotyczy pracy w Warszawie, a w Krakowie na ulicy Pilotów 10. I tu ostrzegam przed szanowną panią dyrektor, która wyzuta jest ze wszyskich uczuć. Zacznę od początku. Moja współpraca z nią trwała 6 miesięcy i więcej chyba normalny człowiek by nie wytrzymał. Zaczęło się od tego, ze po zapewnieniu i obietnicach, (pracowałam stanowisku jako doradca), przez 2 tygodnie będzie mnie wdrażać w moje obowiązki... przez te dni można zliczyć na palcach u jeden ręki ile była GODZIN ze mną... Nie miała czasu pani bizneswomen, żeby pomoc sobie i mi i skrócić dasz wdrożenia, bo następni klienci czekali i dolary mogły się skończyć, co za tym idzie jej dobrobyt również... Potem po kilku dniach, jej pracownice i ona również to potwierdziła kilkukrotnie, nie maja płacone za to, żeby nowemu pracownikowi pokazać jego obowiązkowi. Z każdym pytaniem odsyłana byłam na infolinie, nie muszę mówić ile się czekało na konsultanta, nie mógł mi pomoc bo nie mógł powielić ekranu, ja z racji braku doświadczenia nie umiałam czasami wytłumaczyć o co chodzi, a w tym wszystkim klient siedział pół godziny i się patrzył na mnie jak na (usunięte przez administratora). Dla osoby ambitnej była to sytuacja, w której płonął ze wstydu... Potem już było tylko gorzej. Kasa się nie zgadzała, z podstawą która można było sobie wyliczyć, wychodziło 200 czasami więcej stów mniej, a wytłumaczenie pani dyrektor było dla zwykłego pracownika nie zrozumiałe... Milion tabelek, wyliczeń itp. Sprawy, problemy załatwia poprzez krzyk. Nie umie rozmawiać, nie słyszy co się do niej mówi, jej musi być na wierzchu, jednym słowem prostactwo wypisane na czole. Niezorganizowana na maksa, problem, który sama stworzy zgania na drugiego. Taka osoba, nie powinna mieć pod sobą pracownika. Jeśli chce mieć, polecam iść na profesjonalny kurs coaching. Skończyły się czasy gdzie ciężko o prace. Osoba młoda, z językiem, ambitna poszuka pracy gdzieś indziej, gdzieś gdzie nie będzie jadł sobie nerwów i wchodziła z pracy z płaczem. pani dyrektor zatrzymała się w myśleniu o kilka albo i kilkadziesiąt lat temu, gdzie teraz takie zachowanie nazywa się czasami mobbingiem. Daje do myślenia sytuacja, ze nikt przede mną nie wytrzymał dłużej niż rok, nie liczę jej pracownic które są 10 lat, i przejmują jej zachowania albo i czasami są gorsze. Jeśli chodzi o współpracę z nimi, w przypadku kiedy popełniło się błąd, nie mogło to być załatwione między nami zawsze do dw musiała być dodana pani dyrektor i opieprz murowany, kontrola, telefon czasami kilka na dzień, ogólna masakra. Ogólnie pani dyrektor, to chyba myślała, że nowy pracownik da jej kilka milionów przychodu, no pomyliła się. Ja oczywiście, tez nie byłam idealna, popełniałam mnóstwo błędów, ale wynikało to z tego, ze czasami pewnych rzeczy nie wiedziałam, bo wracam do początku nie byłam odpowiednio przez nią wdrożona. Wiele sytuacji, których było skłoniło mnie do ucieczki stamtąd, przede wszystkim zdrowie, którego ona napsuła, a którego nikt mi nie zwróci.(usunięte przez administratora)jeśli ktoś chce mieć spokojna prace to na pewno nie tam.