Jak się pracuje w 50Style (Marketing Investment Group S.A.) Polska? Zadaj pytanie

4 lata temu ukończyłam liceum i chciałam znaleźć pracę wakacyjną w sklepie odzieżowym. Sklep 50 Style oferował zatrudnienie na zastępstwa za pracowników w okresie lipiec-sierpień, więc złożyłam swoje CV i już po kilku dniach dostałam telefoniczne zaproszenie na rozmowę kwalifikacyjną na kolejny dzień, na godz. 10.00. Byłam bardzo pozytywnie nastawiona do podjęcia potencjalnej pracy. Weszłam do sklepu, podeszłam do lady - stały przy niej 4 pracownice, którym nie mogłam wejść w słowo. W końcu jedna zauważyła mnie i rzuciła do koleżanek, aby te "na nią poczekały, bo chyba właśnie przyszła ta dziewczyna w sprawie pracy". Weszłyśmy do kantorka na zapleczu. Wszystko odbywało się w mega dużym pośpiechu - nie usiadłyśmy, a drzwi nie zostały zamknięte i muzyka ze sklepu zagłuszała głos. Pracowniaca trzymała w ręku jakieś CV i powiedziała, że jest super, że mam już doświadczenie w pracy w sklepie. Odpowiedziałam jej, że nie posiadam doświadczenia, bo to moja pierwsza praca. Okazało się, że zostałam pomylona z inną kandydatką, która miała przyjść (podejrzewam, że mogłam zostać zaproszona przypadkowo). Sklepowa przeprosiła mnie za ten incydent i stwierdziła, że nie może poświęcić mi więcej czasu na rozmowę, bo musi wracać do pracy. Wychodząc z kantroka na sklep, poinformowała mnie, że będę awaryjnym pracownikiem na wypadek nieobecności stałych pracowników za stawkę 11,50 zł (nie wiem, czy brutto, czy netto). O obecności w pracy i wymiarze godzin miałam być informowana telefonicznie, z godziny na godzinę. Moja "rekruterka" kazała mi natychmiast stanąć na sklepie na 3-4 godziny próbnej pracy, aby mnie poobserwować. To był dla mnie szok i niedowierzanie! Nie przypuszczałam, że moja "rozmowa kwalifikacyjna" będzie trwała kilka godzin - nie zostałam o tym fakcie uprzedzona, wobec czego nie dysponowałam czasem (wydaje mi się, że w tych okolicznościach miałam do tego pełne prawo). Tym bardziej, że na ulicy czekał na mnie ktoś, kto miał mnie po rozmowie odwieść do domu. Zależało mi na pracy, więc stanęłam w wyznaczonym na sklepie miejscu - zdenerwowana i niewiedząca co mam robić. Przy sklepowych wyglądałam jak pajac - one w firmowych mundurkach, a ja w eleganckich czerwonych spodniach i stalowej koszuli z falbaną - bo przecież miałam mieć rozmowę o pracę, nie? "Rekruterka" kazała mi się zająć pierwszym klientem, a po chwili miałam zwróconą uwagę, że dział bluz sportowych należy do innej pracownicy, bo "każdy ma swój sektor". Po jakimś czasie przyszedł klient, a ja musiałam zapytać go, w czym mu pomóc. Poprosił mnie o konkretne buty. Siódme poty na mnie wyszły ze stresu, bo nie umiałam znaleźć tej pary. Nikt mi nie pokazał jak szukać i gdzie szukać produktów. Oberwałam od "rekruterki" przy kliencie. Na szczęście powiedziałam mu, że to mój pierwszy dzień próbny. W "pracy" spędzałam/zmarnowałam dwie godziny. 4 sprzedawczynie były tak zajęte prywatnymi rozmowami, że nie zauważyły, że próbuję im coś powiedzieć. Poinformowałam, że już muszę wyjść, bo nie wiedziałam wcześniej, że musiałam wygospodarować więcej czasu. One nawet nie zwróciły na mnie uwagi, a jedna z nich powiedziała, że "spoko". Wyszłam i więcej się ze mną nikt nie kontaktował. Podsumowując: rozmowa rekrutacyjna to nic innego jak spędzenie kilku godzin bez przygotowania na sklepie.