Opinie o Neuca S.A. w Polska

Witam wszystkich. Jako były już pracownik NEUCA chciałbym wyrazić swoją opinię na temat tego pracodawcy. W firmie przepracowałem kilkanaście lat, w tym niemal dekadę w Ołtarzewie, na funkcyjnym stanowisku. Środowisko pracy zawsze było specyficzne. To co je cechowało, to fakt, iż skupiało w sobie osoby niezwykle łaknące stołka, spragnione kariery i przeważnie nastawione na „drogę na skróty” lub jak kto woli „po trupach do celu”. Byli (i są) to ludzie, dla których celem samym w sobie nie są wcale pieniądze. Jest nim źle pojmowana „władza”. Ludzie ci, walczyli jak wygłodniałe hieny, o stanowiska, które finansowo niewiele różniły się od szeregowych. Ewentualne potencjalne korzyści w postaci kilku stówek więcej miesięcznie miały się nijak do zakresu odpowiedzialności ze wszystkimi z tym związanymi kwestiami. Tak było od początku na czym wyraźnie cierpiała atmosfera pracy. Jednocześnie trzeba było współpracować z rzeszą osób, których celem nadrzędnym nie było wcale wykonywanie swojej pracy najlepiej jak się da. Celem nadrzędnym było oczekiwanie na potknięcie innych i budowaniu się kosztem czyjejś wpadki, porażki, niepowodzenia. To była najlepsza metoda. W myśl zasady „skoro jestem za słaby aby się wykazać własną pracą, wykażę, że on/ona są słabsi ode mnie. Wtedy może zostanę zauważony.” Być może była to kwestia regionów, z których pochodzili ci ludzie a co za tym idzie określonej mentalności . Po części na pewno, ale głównym czynnikiem sprzyjającym takim praktykom, niejako je aprobującym, było bez wątpienia kierownictwo. Kumoterstwo, kolesiostwo, nepotyzm, pupowłastwo – nieodłączne elementy neucowskiej codzienności. Cały proceder nasilił się z chwilą gdy stanowisko kierownika magazynu objęła jego obecna szefowa, rezydująca wcześniej w Kielcach. Swoistym paradoksem jest fakt, iż objęła je właśnie dlatego iż jej poprzednik wraz ze swoim zastępcą i kilkoma innymi osobami na stanowiskach wylecieli właśnie za dokładnie te same praktyki. Więc od tej pory wszystkie poważniejsze awanse przypadały osobom wyraźnie będącym w jakimś stopniu zażyłości z Panią Kierownik a przynajmniej lubiącymi jej się podlizywać. Kompetencje grały rolę zdecydowanie drugorzędną, chociaż, jakby spojrzeć na to nieco głębiej, można by odnieść wrażenie, że nie odgrywały żadnej. Drogą takich awansów zostało wytypowane niemal całe średnie kierownictwo magazynu, wszyscy KZ, kilkoro brygadzistów i specjalistów, słowem decyzyjny trzon całej organizacji. Nawet na miejscu bezpośredniego zastępcy pani kierowniczki, w pewnym momencie znalazła się jej dobra przyjaciółka, relacje z którą wykraczały nawet poza ramy służbowe. Kto zna, ten wie. Jeśli chodzi o średni szczebel zarządzania, to niektórzy mianowani w ten sposób kierownicy pracują do tej pory. Było ich troje, teraz zostało już dwoje – miś koala i pszczółka maja. Był jeszcze boski okularnik ale gdzieś po drodze zapomniał, że gdzie drwa rąbią tam wióry lecą i poległ od własnej broni – karma wraca jak mawiają. Cechą wspólną całej trójki było oczywiście niesłychane parcie na szkło, w przypadku obecnie panującej dwójki dochodzi do tego absolutny brak kompetencji i nadskakiwanie mocodawcom, rzecz jasna przy użyciu argumentów adekwatnych dla uwarunkowań indywidualnych, żeby nie powiedzieć zbyt dosadnie. Za pana w okularach przyszła niezrównana liderka zespołu ZKM, znana bardziej jako 3 oko i ucho pani głównej kierowniczki. Jednym słowem zestaw idealny. Trójka drombo w nowej odsłonie. Nie będę się bardziej rozpisywał, bo i tak nikomu nie będzie chciało się tego czytać, więc na koniec wspomnę tylko o aktualnym zastępcy pani kierowniczki, znanym wszystkim jako Winnetou lub Apacz. Gość wszedł, popatrzył, posłuchał , poobserwował i błyskawicznie odsiał wszystkie osoby, które miały odmienne (czyt.: własne zdanie) lub (i) takie, które nie dały się zastraszyć jego atakom furii i nie dały po sobie jeździć. Mówię oczywiście o osobach funkcyjnych, typu KZ, brygadziści i liderzy. Zostały biedne, zalęknione króliczki, bez własnego zdania, bojące się samodzielnie myśleć, wykonujące tępo „rozkazy” wodza. Bo tylko takie osoby w swoim najbliższym otoczeniu, które kiedyś nazywało by się zespołem, ów wódz akceptuje. Niestety, czasy indiańskich plemion bezpowrotnie minęły a jak pokazuje nieco bardziej współczesna historia, każda dyktatura kończy się tak samo. A więc do czasu. I chciałbym w tym miejscu zaapelować do tych wszystkich, polaków, co jeszcze zostali – wyjdźcie z pod pręgierza, na zewnątrz też jest praca, dużo pracy, lepiej płatnej, w normalnej atmosferze i co najważniejsze za dużo lepsze pieniądze, gdzie wiesz co należy do zakresu twoich obowiązków, za co i jak jesteś rozliczany. Szkoda życia na Neucę. Pozdrawiam serdecznie dawnych kolegów i koleżanki oraz tych, którzy dobrze mi życzyli. Ale i tych, którzy życzyli mi źle. Oby się wam spełniło wszystko to, czego mi życzyliście : ) Bo ja już mam święty spokój i rozpoczynam nowy, lepszy rozdział w swoim życiu : ) Amen!