DEMARKO

Strój pracownika Demarko odznacza się dostojeństwem i pięknymi barwami, a jego dobór przyporządkowany jest według zajmowanego stanowiska. Najwyżej postawieni pracownicy ubierają się w odcienie karmazynu i szkarłatu. Męski strój składa się z kilku podstawowych elementów. Zaczynając od dołu, na nogach nosi się buty z miękkiej skóry z niezbyt długą cholewą, spodnie, zazwyczaj też skórzane, wzorowane na azjatyckich szarawarach, czyli z dosyć szerokimi nogawkami, tak by wygodne były podczas jazdy konnej. Kolejny element to żupan, czyli coś na kształt noszonej współcześnie przez księży sutanny. Jest to długi kolorowy płaszcz zapinany na guziki na całej jego długości. Szyje się je z jedwabiu i ozdabia haftami, zimowe wersje podszywane są futrem. Całość dopełnia szeroki pas okręcany kilkukrotnie powyżej bioder. Wykonywany jest zazwyczaj z wzorzystego jedwabiu. W razie potrzeby na żupan zakładany jest kontusz, który jest rodzajem płaszcza. Charakteryzuje się tym, że ma szerokie i rozcinane rękawy, które zwisają, można je też zarzucić na plecy i zamiast płaszcza powstawała jakby długa kamizelka. Kontusz też jest przepasany pasem szerokim na jakieś czterdzieści centymetrów i długości trzech, czterech metrów. Jest bardzo bogato haftowany, a jego wykonanie i długość świadczy o majętności właściciela. Za takim pasem można też było schować różne potrzebne rzeczy np. szlifierkę, młotek, przecinak czy punktak. Zimą zakładamy delię, czyli zazwyczaj wełniany płaszcz wykończony futrem, albo po prostu kożuchy. Kolejnym elementem stroju, bez, którego pracownik Demarko nie może się obejść to czapka. Nakrycie głowy wzorowane jest na turecki kołpak wykończony futrem i piórami czaplimi lub konfederatkę.