PIEKARNIA-CUKIERNIA PELLOWSKI

Pewnego „pięknego” dnia znalazłam ogłoszenie do pracy w piekarni Państwa Pellowskich, wybrałam numer i zadzwoniłam bo stwierdziłam, że do pracy miałabym blisko, a umowa zlecenie przeważyła szalę. Dodzwoniłam się do kobiety, która, po czasie stwierdzam, skrupulatnie odpowiadała na moje pytania z wyuczonych formułek, z racji tego, ze w późniejszym okresie wszystko okazało się nieprawdą. Dzienne godziny pracy miały wynosić 12h (bo lepiej jest pracowac więcej jednorazowo ale również więcej mieć wolnego, tak mi powiedziano), ze można pracowac w zmianach „dzień na dzień” bądź „dwa na dwa”, ze na przerwę jak najbardziej można sobie pójść, ze książeczka sanepidowska nie jest potrzebna gdyż mogę ja wyrobić w trakcie pracy. Ja zachęcona oczywiście zgłosiłam się do pracy w trybie, w zasadzie, natychmiastowym. Miałam dostać swój strój firmowy, wypytano mnie o rozmiary, dogadaliśmy godziny mojej pracy pierwszego dnia. Zdziwił mnie już fakt, ze nie zostałam nawet zapytana o godność ale stwierdziłam, ze nie będę zadręczała sobie tym głowy. Przyszedł czas na moj pierwszy dzień pracy, który strasznie mnie zadziwił. Pracownik znajdujący się na sklepie nie był poinformowany o tym, ze przyjdzie nowa osoba, ciuchy dostałam „z odzysku”, znalezione gdzieś na zapleczu żebym tylko miała w czym pracowac, nie dostałam żadnej umowy także byłam zmuszona pracowac „na czarno”. Powiedziano mi, ze w sklepie pracuje się po 15h przy czym przerwę ma się jedynie w momencie kiedy nie ma klientów, ze w upalny dzień nie można mieć przy sobie na sklepie nawet butelki z napojem, „wszystko dla klienta i nic dla pracownika” - to chyba ich główne motto. To czego się dowiedziałam o rzeczach dziejących się tam z pieczywem zostawię już dla siebie choć jest to dla mnie karygodne i wręcz żałosne bo „trując” klienta można być pewnym, ze już nie wróci. Późniejsze przygody, problemy z podpisaniem umowy (kazano mi w dzień wolny dostosować się do nich i swój czas poświęcać na załatwianie spraw można powiedzieć firmowych) zadecydowały o tym, ze najzwyczajniej w świecie zrezygnowałam. Nie sądziłam, ze tak się zrażę do firmy. Odradzam tę pracę każdemu, chyba, że praca ma być jedyna, dosłownie jedyną rzeczą wykonywaną przez całe życie.