Webinterpret SAS

G Bardzo Wam dziękuję za odniesienie się do mojego wpisu. Nie czujcie proszę wstydu, niezadowolenia czy niesprawiedliwości w tym co napisałem. Porównanie do innych firm i pracujących w nich Waszych znajomych, którzy już dawno powrócili do pracy w czasach pandemii jest odrobine bez zasadne. Już tłumaczę dlaczego.Specyfika firmy i branża w której działamy wymaga od nas jedynie kontaktu z innymi zespołami/departamentami, stałego łącza internetowego i sprawnego komputera. Mamy? Mamy. Czy trzeba było na siłę ściągać ludzi do biura, skoro powyższe zostaje spełnione? Nie. Według wymogów Państwowej Inspekcji Pracy każdy kto może pracować zdalnie powinien to kontynuować. Może firmy Waszych znajomych, tych co robili te wielkie oczy mają inną specyfikę i nie dało rady tego inaczej ugryźć. Następnie, twierdzicie, że wszystko zostało przeprowadzone z wielką starannością i dbałością o szczegóły, tak aby bezpieczeństwo było priorytetem. Wytłumaczcie proszę zatem jak ta dbałość ma się do niektórych pracowników, którzy nie pracowali rotacyjnie i mogli stanowić zagrożenie dla obu grup. Mówię tu o pracownikach z recepcji i sprzątających. Obie Panie nie pracują w trybie rotacyjnym. Obie Panie maja najwyższe prawdopodobieństwo zakażenia. Jedna pani każdego dnia mierzy temperaturę, zatem ma dosyć bliski kontakt z każdym wchodzącym do biura niezależnie od tygodnia, natomiast pani Marylka ma obowiązek poruszania się po całym biurze i w dbaniu o czystość. Według PIP dezynfekcja powinna odbywać się trzy razy dziennie. Nie wiem jak wyglada proces przed godzinami operacyjnymi i po, ale wydaje mi się sprzątanie biura na jednej szmatce dokładnie tak jak kiedyś, kiedy zagrożenia epidemiologicznego jeszcze z nami nie było, to chyba nie jest to samo o czym nawiązuje PIP. Oczywiście mogę się mylić - byłoby miło, gdyby ktoś nawiązał do tego tematu i uspokoił pracowników. Rozumiem, ze czasy są ciężkie, ale wydaje mi się, że to właśnie pracodawca musi się dostosować do tego jak pandemia zmieniła realia biznesowe. Przykro mi to mówić, ale do sprawy podeszliście tak, ze to my, pracownicy, musimy ryzykować zdrowiem, to my musimy na codzień żyć ze stresem, ze coś może się stać nam lub naszym najbliższym. Mamy dzieci, rodziców i dziadków w podeszłym wieku. Z Waszej strony zostało przygotowane biuro, a reszta w sumie została taka jaka jest. Może Was zdziwimy, ale przypominam jeszcze raz - jesteśmy ludźmi i nie tylko praca jest w naszym codziennym harmonogramie. Nie mówcie proszę, ze to mogło się zdarzyć każdemu. To nie jest do końca prawda. Są jednostki, które naprawdę przestrzegały obostrzeń. Nie balowały, nie spotykały się w publicznych miejscach, robiły zakupy wyłącznie online, opiekowały się dziadkami pozamykanymi w domach, siedziały w domach z dziećmi. Spójrzcie na ten problem trochę szerzej bardzo proszę i nie wytykajcie mi bycie niesprawiedliwym. Tworzycie bardzo duże różnice w przywilejach swoich pracowników, które mogą doprowadzić do wielu konfliktów. To nie jest tak, ze zdrowie i dobrostan młodego singla czy singielki jest mniej ważny od matki dwójki małych dzieci lub pary, która właśnie organizuje ślub. Powtarzam, KAŻDY WASZ PRACOWNIK JEST WAŻNY I NALEŻY MU SIĘ SZACUNEK. Nie jest to istotne jak jego życie prywatne wyglada. Wszyscy wrócą do biura jak będzie już bezpiecznie. Mamy podpisane z Wami kontrakty, które nie mówią o pracy zdalnej na pełny etat. Naprawdę, nie będziecie mieli z nami większego problemu, żebyśmy wrócili do biura, powtarzam, jak będzie już bezpiecznie. Nie bądźcie zdziwieni, ze przez ostatnie dwa dni rekordowych liczb zakażeń w Polsce, plus jednym w naszym bliskim otoczeniu, czyli pracy, jesteśmy bardzo zmartwieni. Wasz argument, ze lepiej pracuje się widząc się ze swoimi współpracownikami na codzień ma pewien point, przyznaje. Socjalizacja, komunikacja i więź są ważnymi czynnikami. Właśnie dlatego mamy codziennie catch-upy rano i po południu, aby to co zbudowaliśmy przez lata utrzymać. Jeśli jednak twierdzicie, ze jest to najważniejsze, dlaczego zatem tak wielu szefów zarządza nami na odleglość? Patrząc na struktury w namely czy bamboo, jest wielu przełożonych, którzy nie mieszkają w PL, a mimo wszystko zarządzają zespołami w Warszawie. Jak oni to robią? Jak odnoszą sukcesy? Jak to się stało, ze wszystko nadal działa i wyniki są pozytywne? Traktowanie nas jak nastolatków, którzy tylko czekają, aby się urwać ze smyczy jest bardzo niesprawiedliwe.