Fundacja Szansa dla Niewidomych

Dziwnie mi się czyta opinie o fundacji, o tym jak tu źle itd. Zastanawiam się, skąd ci ludzie mają na to czas, skoro tyle się tam pracuje. Nie pracuję w fundacji, a w Altix, ale jestem blisko też tej pierwszej. Szczerze to mam wrażenie, że ludzie za bardzo biorą do siebie niektóre rzeczy, a najbardziej te prawdziwe i dlatego tak dużo jest negatywnych opinii. Jakoś jednak nie widziałam, żeby komuś się chciało wyjść z inicjatywą, poprawić się, postawić się, czy porozmawiać z szefostwem, zamiast pisać tutaj i wylewać żale. Niewiele jest takich profesjonalnych osób w naszych szeregach, a szkoda. Osobiście czuje się dobrym pracownikiem, wykonuje swoją prace najlepiej jak umiem i ciagle się uczę, bo chce być lepsza i nie wstydzę się rozmawiać z szefem o moich potrzebach. Nie ze wszystkiego jestem zadowolona, ale umiem to okazać, a nie siedzę cicho i wypisuje anonimowo pierdoły „bo może ktoś lepszy się wystraszy i nie stracę pracy”. Pan Marek jak dla mnie jest wspaniałym człowiekiem, żałuje że ma tak mało czasu by z nami rozmawiać. Na pewno się kiedyś zdarzy, że będzie miał zły humor, ale kto go nie ma? Tym bardziej, że Pan Marek zawsze uprzedza, że nie jest idealny :) Może i sprawi mi przykrość, ale chyba to nie jest koniec świata. Wiele można obrócić w żart, ja np. lubię sarkazm, bo rozumienie go jest atrybutem ludzi inteligentych. Wole taką szczerość, czasem uszczypliwość, niż korporacje, gdzie nikt wam w twarz nie powie co myśli. Szef to człowiek jak każdy z nas, a nawet ponad, bo mimo bycia niewidomym osiąga więcej niż nie jeden pełnosprawny i jest w tym świetny. Mamy REHA i Pierwsza Damę jako patronkę - to jest wyczyn Nie można odmówić Panu Markowi wybitej inteligencji i zaradności. To prawda, że jest wyniosły i ostry, ale to jest jego sposób na zarządzanie i tyle, trzeba się w tym odnaleźć, a tym ciężej jeśli się czuje przed kimś respekt - wtedy pewnie może zabraknąć tchu, ale myśle, że można to powiedzieć, szczególnie jeśli ktoś nie widzi naszej mimiki. Nie przeszkadza mi, że pyta o życie prywatne, dla mnie to miłe, że się interesuje. Sama miałabym ochotę zapytać o niejedno, ale Pan Marek to jest taka gaduła, że dnia by nie starczyło :) Nie mam nic do ukrycia, nie boje się tego, jakie będzie miał o mnie zdanie. Chce żeby cenił mnie jako pracownika i dzięki temu jako osobę. To co wkurza mnie najbardziej, to że widzę, jak dużo czasu mają ludzie w okół i jak niechlujnie wykonują swoją prace - maja czas na sprawy prywatne, ja nie mam, bo jak tylko mam wolną chwile, to po prostu szukam zajęcia, poprawiam. Często siedzę po godzinach, bo zależy mi na kondycji firmy i na tym, żeby mnie doceniono - ale to trzeba samemu się o tę uwagę upomnieć, a nie oczekiwać, że szef ma czas, żeby wychwalać i rozdawać. Mielibyście wyższe pensje i nie byłoby wam głupio podejść i wyrazić swoje zdanie, a nawet - wow - nie zgodzić się. Moja opinia zapewne zginie w gąszczu bzdur, które wypisuje jakaś garstka i sztucznie tworzy złe zdanie, a osoby, które pracują tam na prawdę nawet tutaj nie zaglądają. Polecam się wziąć do pracy, jest jej bardzo dużo i nawet nie ciężkiej, po prostu reagować na potrzeby, wykazać się inicjatywą - a nie oczekiwać. Osoby niewidome żyją w tak ogromnym ograniczeniu, ale nawet im nie szczędzi się przykrych słów. Wyobrażam sobie czasem, jakim byłabym człowiekiem będąc niewidoma i myśle, jak dużo musiałbym poświecić, aby się z tym pogodzić. Więcej wyrozumiałości, elastyczności życzę. Nie ma w Altix ani w Fundacji niczego, co przypominałoby korpo - tutaj się liczą inne rzeczy, tu się swoje życie prywatne miesza z pracą, tutaj jesteś częścią małej rodziny i to z całym jej bagażem. Polecam!