Valeo

Widzę, że moje wypociny spotkały się z zachwytem, miło mi, że w przerwie od pracy mogę Wam przekazać dawkę naukowego bełkotu :) Dzisiaj omówię Państwu zjawisko zwane soczewkowaniem grawitacyjnym. Zacznijmy od czarnych dziur. Są to przepotężne obiekty o masach nawet miliardów mas słońca! Co sprawia, że nazywamy te obiekty "czarnymi"? To, że są czarne.. dosłownie. Ostatnio pisałem o Ogólnej Teorii względności i o tym, że masywne obiekty zakrzywiają czasoprzestrzeń. Czarna dziura ma tak ogromną masę, że światło nie jest w stanie opuścić jej pola grawitacyjnego. Aby oddalić się od ziemi musimy nadać obiektowi prędkość 11 km/s. Prędkość światła to 300 000 km/s. Dużo co nie? I ta prędkość jest nadal zbyt mała aby uciec polu grawitacyjnemu czarnej dziury. Skoro obiekty są w stanie zakrzywiać bieg światła, to ma to ciekawe konsekwencje. Popatrzmy na słońce. Jeżeli z jakiegoś obszaru kosmosu biegną promienie światła od gwiazdy, to przechodząc koło słońca, są zakrzywiane z każdej strony słońca. Czyli gdzieś istnieje taki punkt, gdzie te promienie się przecinają, zupełnie jak ustawimy lupę na słońcu i na ziemi poszukamy małego punktu gdzie promieniowanie się skupi. Jeżeli odnajdziemy ten punkt, to jesteśmy w stanie wykorzystać go jak gigantyczną soczewkę. Jednak jest to urządzenie raczej mało mobilne. Jutro będzie coś o Szczególnej Teorii Względności, czasie i innych kosmicznych rzeczach :)