Wywiady z Polska Żegluga Bałtycka S.A. Kołobrzeg

Chcemy Cię lepiej poznać. Napisz proszę, jaką historią chcesz się z nami podzielić?

Paweł

Nie przypuszczałem, że kiedykolwiek będę potrzebował pomocy związanej z dyskryminacją czy nieodpowiednimi zrachowaniami w miejscu pracy, ale najwyraźniej to był błąd. Przez długi czas cierpiałem na depresję, czemu zaprzeczałem w rozmowach z osobami bliskimi, które zwracały mi na to uwagę. Depresja pojawiła się w trakcie lockdownu, a nasiliła się po odejściu z pracy, dla której poświęciłem wszystko. Po tym fakcie każda kolejna rozmowa rekrutacyjna kończyła się niepowodzeniem, co ty tylko wzmacniało stany depresji. W końcu, w maju tego roku, po trwającym dwa miesiące procesie rekrutacji, dostałem pracę, która nie dość, że była związana z moim wykształceniem, to jeszcze było to spore przedsiębiorstwo ze spółek skarbu państwa. Niestety, po pierwszym tygodniu zacząłem odczuwać, że wicedyrektorka nie darzy mnie sympatią, mimo wcześniejszego pozytywnego podejścia podczas rekrutacji. Wszystko co robiłem, w tym moje pytania, kończyły się krytyką bądź najzwyczajniej w świecie wrzaskiem na mnie. Byłem odseparowany od współpracowników w sytuacjach, kiedy prowadzili luźne rozmowy. Nawet jeżeli coś było dozwolone układem zbiorowym (przyp.red.: Układ zbiorowy to szczególne porozumienie między pracodawcą lub organizacją związkową pracodawców a związkami zawodowymi, reprezentującymi grupę pracowników. Można powiedzieć, że taka obustronna umowa jest rozszerzeniem przepisów znajdujących się w Kodeksie pracy), nie było to coś, co było dla mnie. Tłumaczyłem sobie, że jestem przewrażliwiony i to początki pracy, więc z czasem się wszystko ułoży, a ja póki co będę robić, co do mnie należy - to był duży błąd. W zeszłym tygodniu przeszedłem ciężką sytuację, która odcisnęła piętno na moim prywatnym życiu i byłem tym faktem trochę zdenerwowany. Nie zakłócało to jednak pracy działu, za to było powodem do krytyki - mimo że prywatne problemy czy wydarzenia innych pracowników były przez wicedyrektorkę rozumiane. Ostatecznie 2.06 doszło do tego, że zostałem przez nią zaprowadzony do kadr, gdzie wręczono mi wypowiedzenie, ponieważ zataiłem na rozmowie rekrutacyjnej depresję i powinienem "zrobić najpierw z tym porządek". Padły epitety takie jak "niezrównoważony" w obecności dyrektorki kadr i dyrektora mojego działu - wobec którego wicedyrektorka też potrafiła być opryskliwa. Padło stwierdzenie, że nie podważają moich kompetencji, ale nie jestem osobą, która chcieliby pokazywać klientom (nie wiem, na jakiej podstawie tak stwierdzili - nie wyjaśniono mi tego). Poczułem się, jakby mi ktoś napluł w twarz, a dyrektor mojego działu i dyrektorka kadr tylko się przyglądali. Po tej sytuacji znowu straciłem szacunek do siebie.