Ryłko

Oświadczenie w związku z nieprawdziwymi informacjami dotyczącymi jednego z kierowników, niniejszym działając w jego imieniu pragnę wskazać co następuje:     Na wstępie oświadczam, że informacje zamieszczone na tym portalu są nieprawdziwe, oszczercze, a także nie znajdują pokrycia w stanie faktycznym, a osoba, która podaje te informacje – pod różnymi nickami – nie ma żadnych dowód na ich potwierdzenie, albowiem takie dowody nie istnieją. Osoba ta nie ma żadnej wiedzy w zakresie prowadzonej działalności przez DCH, a także rozliczeń ze sklepem jako zleceniodawca czy współpracownikami. Ponadto osoba podająca w/w nieprawdziwe informacje zajmowała się sprzedażą przez bardzo krótki okres.     Obraźliwe wpisy na forum internetowym, komentarze zamieszczane pod artykułami a także publikacje w sieci, nawet te zamieszczane anonimowo, mogą mieć znamiona przestępstw zniesławienia i znieważenia. W Internecie ludzie sądzą, że są anonimowi, przez co czują się zupełnie bezkarni w krytykowaniu, obrażaniu czy zniesławieniu innych. Warto jednak wiedzieć, że ta bezkarność jest tylko pozorna, a za zniesławienie również w Internecie grozi sprawcy czynu przestępczego nawet kara pozbawienia wolności.   Przechodząc na prawo KARNE, to zgodnie z art. 212 § 1 k.k., Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności, podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. Natomiast w § 2 tego artykułu wskazano, Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 za pomocą środków masowego komunikowania, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. Zwrócić uwagę należy, że surowszej karalności podlega sprawca pomówienia, który posłużył się do upowszechnienia nieprawdziwych zarzutów środkami masowego komunikowania. Chodzi tu o wszelkie środki publicznego przekazywania informacji, takie jak prasa, telewizja czy Internet. Zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego, I KZP 7/10, chwilą popełnienia przestępstwa określonego w art. 212 § 2 k.k., polegającego na umieszczeniu w sieci Internetu treści o charakterze zniesławiającym, jest chwila dokonania danego wpisu, a nie jego usunięcia. W razie skazania za przestępstwo pomówienia Sąd może orzec nawiązkę na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego Czerwonego Krzyża lub inny cel społeczny wskazany przez pokrzywdzonego. Orzeka się ją w wysokości do 100 000 złotych. Pokrzywdzony może również wnioskować o podanie wyroku do publicznej wiadomości. Sąd określa wówczas sposób i miejsce publikacji, na koszt sprawcy przestępstwa. Ponadto w przypadku osoby fizycznej, możemy mieć do czynienia również z art. 216 § 2 k.k. Zniesławienie i znieważenie, do którego dochodzi za pomocą środków masowego przekazu (także za pomocą Internetu) jest typem kwalifikowanym. Przechodząc do odpowiedzialności CYWILNEJ, to w art. 24 § 1 k.c. wskazano, Ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. W razie dokonanego naruszenia może on także żądać, ażeby osoba, która dopuściła się naruszenia, dopełniła czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, w szczególności ażeby złożyła oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie. Na zasadach przewidzianych w kodeksie może on również żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny. Natomiast w § 2 wskazano, Jeżeli wskutek naruszenia dobra osobistego została wyrządzona szkoda majątkowa, poszkodowany może żądać jej naprawienia na zasadach ogólnych. Roszczenia te mogą mieć charakter roszczeń represyjnych lub prewencyjnych. W szczególności w grę wchodzą następujące roszczenia: a) roszczenie o zaniechanie działań (zachowań) naruszających określone dobro osobiste, b) roszczenie o dokonanie czynności potrzebnych do usunięcia stanu spowodowanego naruszeniem dobra osobistego (sankcja o charakterze restytucyjnym), c) powództwo o ustalenie stosunku prawnego lub prawa (art. 189 k.p.c. lub przepis szczególny przewidujący powództwo o ustalenie), d) roszczenie o dokonanie czynności mających zabezpieczyć uprawnionego przed grożącym naruszeniem określonego dobra osobistego, e) roszczenie o usunięcie dokonanego naruszenia dobra osobistego i jego skutków.   W jednym ze swoich orzeczeń Sąd Najwyższy (III CK 622/04) wskazał, „Należy zgodzić się z poglądem, że dobre imię osoby prawnej naruszają wypowiedzi, które obiektywnie oceniając, przypisują osobie prawnej niewłaściwe postępowanie mogące spowodować utratę do niej zaufania potrzebnego do prawidłowego jej