Auto-Partner Holding Sp. z o.o. sp.k.

Jakdla mnie sprawa jest jasna a odnosisie do ponizszych opini Przepis art. 134 Kodeksu pracy (w skrócie K.p.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia pracownikowi, którego dobowy wymiar czasu pracy wynosi co najmniej 6 godzin, piętnastominutowej przerwy w pracy wliczanej do czasu pracy. Obowiązkowi temu odpowiada stosowne prawo pracownika chronione jak każde roszczenie ze stosunku pracy. Prawo do tej przerwy jest powiązane z faktycznym czasem trwania pracy w ciągu jednego dnia pracy, a nie z obowiązującą pracownika dobową normą czasu pracy. Celem instytucji opisanej w art. 134 K.p. jest odpoczynek od pracy i czas na spożycie posiłku. Żaden przepis nie reguluje kwestii korzystania z toalety celem wykonania czynności fizjologicznych, a wliczania go do czasu przerwy śniadaniowej. W mojej ocenie należy jednak odwołać się do art. 8 K.p. który mówi, iż „nie można czynić ze swego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony”. Czynności fizjologiczne należą do podstawowych czynności człowieka. Działanie Pańskiego pracodawcy nakazujące wliczać czas na skorzystanie z toalety do czasu przerwy śniadaniowej wydaje się nie przestrzegać Pańskich praw pracowniczych wynikających z przytoczonego powyżej przepisu. Postawa taka jest bowiem sprzeczna z zasadami współżycia społecznego. W orzecznictwie Sądu Najwyższego prezentowane jest stanowisko, w myśl którego z ochrony wynikającej z zasad współżycia społecznego korzystać może tylko ten, kto sam zasad powyższych nie lekceważy. Pogląd Pańskiego pracodawcy w mojej ocenie pozostaje także sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa określonego w art. 134 K.p. Działanie takie nie tylko urąga godności człowieka, ale także pozostaje w sprzeczności z ogólnie rozumianymi zasadami bezpiecznej i higienicznej pracy.