W poprzednim artykule wyjaśniliśmy, czym jest storytelling i w jaki sposób wspiera działania employer brandingowe. Dziś skupimy się na konkretnych technikach, które możesz wykorzystać w różnych kanałach komunikacji.

 

Dzięki lekturze tego artykułu nauczysz się stosować:

  • Strukturę dramatyczną
  • Style narracji
  • Techniki storytellingu

 

Storytelling – tworzenie opowieści

Struktura dramatyczna

Typowa struktura opowieści opiera się na klasycznym schemacie scenariusza dramatycznego. Obejmuje ona 3 podstawowe sekcje:

  • Akt 1 – Wstęp/Ekspozycja
  • Akt 2 – Rozwinięcie/Konfrontacja
  • Akt 3 – Zakończenie/Rozwiązanie

Całość spina główny wątek. W przypadku bardziej rozbudowanych historii wprowadzane są także wątki poboczne.

W akcie pierwszym poznajemy bohatera i jego zwyczajne życie. W pewnym momencie następuje przełomowe wydarzenie, które zmienia dotychczasowy bieg wydarzeń.

W akcie drugim toczy się zasadnicza część akcji. Pojawiają się nowe wyzwania, ale także szanse. Potem następuje wydarzenie krytyczne, które może doprowadzić do katastrofy. Bohater traci nadzieję, jest bliski poddania się.

W akcie trzecim następuje punkt zwrotny – dzieje się coś, co umożliwia pokonanie trudności, które pojawiły się we wcześniejszym akcie. Bohater odnosi sukces i odtąd wszystko układa się pomyślnie.

Oto przykładowa historia pracownika, napisana na podstawie struktury dramatycznej:

(Akt 1) Pracowałam przez kilka lat w pewnej firmie. Już od dłuższego czasu miałam poczucie stagnacji. Lubiłam jednak ludzi, z którymi współpracowałam, dlatego nie myślałam o zmianie miejsca pracy… Aż pewnego dnia firma zbankrutowała. Z dnia na dzień. Dla wszystkich była to wielka strata – każdy z nas włożył wysiłek w rozwój tej organizacji. Pomyślałam jednak że to dla mnie szansa, by ruszyć dalej. 

(Akt 2) Pełna entuzjazmu rozpoczęłam więc poszukiwania nowej pracy. Niestety, jak się okazało, nie było to proste. Po 3 miesiącach zabrakło mi środków do życia, nie miałam jak spłacać kredytu. Byłam przerażona. Pewnego dnia zostałam zaproszona na spotkanie rekrutacyjne do Firmy X. Nie miałam już zbyt wiele nadziei – po prostu tam poszłam. W drzwiach powitała mnie uśmiechnięta kobieta. Z wyjątkową życzliwością przeprowadziła ze mną rozmowę. Obiecała, że odezwie się w ciągu 3 najbliższych dni, niezależnie od podjętej decyzji. Byłam pod ogromnym wrażeniem, nie nastawiałam się jednak na nic.

(Akt 3) Jak się okazało, na odpowiedź nie musiałam długo czekać. Jak tylko dotarłam do domu, zadzwonił telefon. To była rekruterka – podziękowała za spotkanie i zaproponowała mi pracę. Od razu się zgodziłam! Mój pierwszy dzień był fantastyczny – podobnie jak następne tygodnie, podczas których odbyłam wiele inspirujących spotkań i szkoleń. Teraz po roku pracy wiem, że to dołączenie do Firmy X było najlepszą możliwą decyzją!

Style narracji

Narracja 1-osobowa

Jest to styl autobiograficzny lub pamiętnikowy. Historia opowiadana jest z punktu widzenia bohatera – osobiście zaangażowanego uczestnika wydarzeń.  Wywołuje najsilniejszy efekt immersji. Przykład wypowiedzi:

Ręce mi drżały. Do dziś nie wiem, czy tak bardzo stresowałam się czekającym mnie spotkaniem, czy po prostu ktoś przesadził z klimą, zamieniając biuro w jedną wielką lodówkę.

Narracja 2-osobowa

Opowiadając historię, narrator zwraca się bezpośrednio do czytelnika. Nawiązuje z nim relację, czyniąc go towarzyszem swojej podróży. W praktyce styl ten najczęściej występuje w formie mieszanej. Oto przykład połączenia narracji pierwszoosobowej z drugoosobową:

Widziałeś kiedyś panoramę Warszawy z ostatnich pięter biurowca Rondo 1? Ja wtedy miałam okazję podziwiać ją po raz pierwszy. Poczułam się, jakbym miała cały świat u swych stóp. 

Narracja 3-osobowa

W tym przypadku narrator jest zewnętrznym, niezależnym obserwatorem wydarzeń. Może być wszechwiedzący lub posiadać wiedzę dostępną jedynie własnym oczom, jakby był niezaangażowanym świadkiem zdarzeń. Przykład:

Z sali konferencyjnej dobiegał falujący szmer gorącej dyskusji. Zbliżał się piątkowy wieczór, a zespół Marleny wciąż nie mógł dojść do porozumienia w sprawie niecierpiącej zwłoki: lepiej pójść na kebaba czy na pizzę?

 

Techniki storytellingu

Każda z poniższych technik storytellingu może być stosowana w oparciu o dowolnie wybrany z przedstawionych wcześniej stylów narracji.

Retrospekcja (wspomnienia)

Technika retrospektywna odnosi się do opowieści przedstawionych w czasie przeszłym – z perspektywy osoby, która ma te doświadczenia już za sobą. Mogą występować wstawki z przemyśleniami, komentarzami, które przychodzą narratorowi do głowy w momencie przytaczania historii. Przykład:

Pamiętam, jakby to było wczoraj. Stałam dopiero na progu swojej kariery, kiedy otrzymałam propozycję współpracy z Firmą X. Nie wiedziałam wtedy jeszcze, jak fascynująca podróż czekała mnie w ciągu najbliższych kilku lat. Ze wzruszeniem wspominam pierwsze wspólnie zrealizowane projekty – do dziś na półce w mojej sypialni stoi puchar, który wtedy otrzymałam w ramach podziękowania za ponadprzeciętne wyniki.

Strzelba Czechowa

Zasada ta odnosi się do usuwania z opowieści wszystkich zbędnych elementów. W narracji powinny pojawiać się jedynie te osoby, wątki i obiekty, które mają znaczenie w kontekście podróży bohatera. Na przykład:

To był ostatni dzień pracy. Zmierzając do biura, rozmyślałem o tym, co się będzie działo po zakończeniu współpracy z ówczesną firmą. Na ziemię ściągnął mnie donośny głos ewidentnie wkurzonej kobiety. Spojrzałem na nią – bezskutecznie usiłowała odkręcić śrubę w kole. Podszedłem do niej i zapytałem, czy coś się stało. Odpowiedziała, że nie może dotrzeć na ważne spotkanie, ponieważ ktoś przebił jej oponę gwoździem. Zaproponowałem pomoc, na którą przystanęła z ulgą. Po wszystkim wymieniliśmy się serdecznymi uśmiechami. Do biura zmierzałem już znacznie żwawszym krokiem.

(…)

To miała być już siódma rozmowa kwalifikacyjna. Prawdę mówiąc, szedłem na nią kompletnie bez oczekiwań. Powtarzałem sobie: co ma być, to będzie. Jakież było moje zaskoczenie, gdy z gabinetu wyszła kobieta, której miesiąc temu pomogłem zmienić przebitą oponę! Uśmiechnęła się szeroko na mój widok, co z resztą i ja uczyniłem. Pomyślałem wtedy, że to będzie ciekawa rozmowa. I miałem rację! Dwa dni później zaproponowała mi pracę. Po dziś dzień rozwijam się w Firmie X, a rekruterka została w międzyczasie moją najlepszą przyjaciółką.

Hak narracyjny

Technika ta polega na wprowadzeniu odbiorcy w sam środek akcji na początku opowieści. Ma to na celu przyciągnięcie jego uwagi i wzbudzenia zaangażowania już od pierwszych linijek tekstu. Oto przykład:

Nazywam się Kazik i choć nie jestem strażakiem, wczoraj wyciągnąłem cały swój zespół z pożaru.

Mieliśmy tyle roboty, że dosłownie paliło się pod nami – okres przedświąteczny rządzi się swoimi prawami. Jednak dzięki temu, że mamy na pokładzie ambitnych i zaangażowanych ludzi, zawsze dajemy radę… I dostajemy za to nagrody. Organizacja X docenia wszystkich pracowników, niezależnie od stanowiska.

 

Oczywiście technik storytellingu jest znacznie więcej – naszym celem było jedynie pokazanie Ci kilku przykładów ku inspiracji. Życzymy owocnej twórczości! 🙂

Oceń artykuł
1/5 (2)