Fundacja Benek

Piszę to po długich przemyśleniach. W niedzielę 19.12.2021 roku odwiedziliśmy z mężem synem synowa i wnuczką tą Fundację o której ludzie wypowiadają się w samych pozytywach i to jest bardzo dziwne dla mnie. To jak zostaliśmy potraktowani przez niby wspólnika ( tak go nazwał właściciel w rozmowie telefonicznej chociaż w informacjach o fundacji przedstawia się jako firma jednoosobowa ?? ) jest porostu nie do przyjęcia. Jestem osoba wspierająca różne fundacje tą również od jakiegoś czasu niosąc pomoc finansową na wykup zwierząt na koniobus itp. W tym okresie świąteczny chciałam zrobić jeszcze coś dodatkowego i postanowiłam zakupić większą ilość marchwi, kapusty, jabłek, bananów, mandarynek, melonów i orzeszków i zawieść do Benkowa osobiście. Zorganizowałam rodzinny wyjazd na dwa samochody z 3 letnią wnuczką żeby mogła zobaczyć jak to jest pomagać inny. Weszłam na stronę Fundacji w zakładce kontakt sprawdziłam że w niedziele i soboty są dostępni od 10 do 16. Na stronę weszłam chyba ze stopki w mailu przesłanym przez nich więc nie widziałam informacji że mają zamknięte po za tym dostałam maila że w sobotę 18.12.2021 robią wigilie chciałam przyjechać w ten dzień ale się nie udało. Dlatego nie przyszło mi do głowy że możecie być zamknięte jak się potem okazało. Niestety serce pękło mi na pół po tym co nas spotkało z ich strony, zamiast małego dziękuje i uśmiechu na twarzy zostaliśmy obrażeni i wykpieni. Pan który nie chciał nas wpuścić do środka niby wspólnik wściekł się na mnie że śmiałam powiedzieć po prostu w rozmowie po ludzku, że skoro już tu jesteśmy i przyjechaliśmy z prezentami dla zwierząt to może wpuści nas na chwilkę żeby wnuczka zobaczyła. Pan wioząc na taczce wyładowane z samochodu rzeczy które przywieźliśmy wykrzyczał mi ze jestem idiotką skoro myślę, że jak coś przywiozę to zaraz muszę wejść . Dokładnie już wszystkiego nie pamiętam bo tak strasznie się zdenerwowałam że aż łzy mi poleciały. Mój mąż stanął w mojej obronie to ten wspaniały wspólnik powiedział wioząc kolejna taczkę z warzywami które przywieźliśmy że jest nachlany i jak wytrzeźwieje to niech wtedy przyjdzie pogadać. Przyjechaliśmy ponad 100 km w jedną stronę mąż prowadził i to co powiedział ten pan było bardzo podłe (mogliśmy zawołać policje) bo to chyba on był wczorajszy i dlatego tak się na nas wściekł, że śmialiśmy przyjechać i przeszkodzić. Myślałam że ludzie pomagający zwierzętom są też mili i serdeczni dla innych ludzi w szczególności tych którzy chcą pomagać. Nawet nie zdają sobie sprawy ile przykrości sprawili nam i mojej 3 letniej wnuczce która strasznie płakała gdyż nie rozumiała tej sytuacji ona przywiozła prezenty dla zwierzątek i chciała je zobaczyć. Wstyd tacy ludzie jak ten pan wspólnik nie powinni mieć kontaktu z ludźmi dobrej woli bo zabił w nas to coś. Zastanawiam się teraz czy aby ta fundacja naprawdę pomaga zwierzętom bo na stronie i na facekbooku widzę zupełnie coś innego niż to co zastałam tam na miejscu czyli kilka budynków szczelnie zamkniętych ,mały terem wśród innych zabudowań i gospodarstw, strasznego człowieka który zabił we mnie wiarę w takich ludzi którzy niosą pomoc skrzywdzonym, a jedyną istotą która się cieszyła z naszego przyjazdu był kotek który wydostał się na zewnątrz mile nas witając. Jak przyjechaliśmy to był pod bramą też pan który przyjechał z darami i trójką dzieci którym chciał pokazać fundację pomagająca zwierzętom , a zastał zamknięta bramę i nie miłego wspólnika. Powiedział mam że już tu więcej nie przyjedzie, Czy Panu nie wstyd że takie sytuacje maja miejsce, pana tłumaczenie o błocie ( jak zadzwoniłam do właściciela , chcąc go poinformować o tej sytuacji to stanął w obronie swojego wspólnika nie będąc na miejscu i nie widząc jego zachowania i powiedział że maja błoto i zamknęli ze względu na bezpieczeństwo , a dzień wcześniej była wigilia a to ciekawe wtedy nie było błota) jest po prostu śmieszne. Czy te zwierzęta które ten Pan przetrzymuje mają dobrze i czy ludzie co nimi się opiekują są dobrzy ?? To są pytania do właściciela i do nas wszystkich aby bacznie się przyglądać bo nie chce mi się wierzyć, że to był przypadek.