Opinie o W. ŚLIWIŃSKI Sp. z o.o. w Lublin

Pracowałam w tej firmie jakiś czas. Przychodząc tam, myślałam że złapałam Pana Boga za nogi bo przecież jubiler, a ja nigdy nie pracowałam w tej branży więc doświadczenia jako takiego nie miałam. Dostałam pracę w biurze w Lublinie. Na początku było nazwijmy to kolokwialnie - 'fajnie'. Atmosfera miła, poranne kawki i ciastka przynoszone przez pracowników, naprawdę ok, taka trochę rodzinna atmosfera. Ludzie starsi ode mnie więc poniekąd myślałam, że nareszcie odetnę się od plotkarskich 'składów' pracowników z którymi miałam styczność od zawsze - a czego bardzo nie lubię. Myliłam się, bo chociaż w biurze jeszcze nie było to tak rażące to w salonach już tak. Ale o tym zaraz. Gdy szłam tam do pracy nie wiedziałam, że będę siedzieć przy stole - nie biurku, gdzie ogółem leżało wszystko, na krześle w ogóle nie dostosowanym do 8-godzinnego siedzenia przed komputerem. Jak się później dowiedziałam, kiedyś ktoś poprosił o krzesło biurowe - dostał odpowiedź żeby sobie sam kupił więc odpuściłam. Musiałam prosić o swój służbowy mail by mieć kontakt z klientami przez dobre kilka miesięcy. Telefonu służbowego nigdy nie dostałam MIMO że przy końcu umowy zlecenia była rozmowa iż 'przedłużą mi, bo chcą zobaczyć czy dam sobie radę z rozmową z klientem'. Trochę dziwne jak dla mnie bo pracując w innych firmach kontakt z klientem miałam bezpośredni więc cóż trudnego rozmawiać przez telefon? Poza tym - kiedyś pracowałam u o rok młodszego ode mnie pana. Przychodząc do pracy dostałam własne biurko, własny komputer, telefon i aparat fotograficzny. Więc chyba się da ; ) W każdym razie telefonu brak, żeby zadzwonić do salonu lub klienta musiałam pożyczać od innych pracowników. Praca sama w sobie ciężka nie była ale i do lekkich nie należała. Wszystko zależało od humoru szefowej. Jeżeli był zły to trzeba było się liczyć z tym, że dostaniesz za coś co nie należy do twoich obowiązków ale nie zostało dopilnowane a akurat ty jesteś na widoku. Gdy przyszłam do tej pracy miałam zająć się stroną internetową oraz zdjęciami do wewnętrznych programów. Na rozmowie powiedziano mi, że jako młoda osoba mogłabym wnieść coś nowego, świeżego i ewentualnie poprawić błędy na aktualnej. Zależało mi to raz a dwa, lubię taką pracę więc wzięłam się za to. Siedziałam po pracy w domu z kartkami i wypisywałam najmniejsze błędy, studiowałam tą stronę jak notatki na studiach byle tylko wypaść dobrze. Znałam ją na pamięć. W międzyczasie gdy strona była przygotowywana a ja za dużo pracy nie miałam poproszono mnie żebym pomogła koledze poprawiać atrybuty w zegarkach na stronie i przyznam że nauczył mnie dużo, dzięki niemu wiedziałam co to 5 ATM, poznałam dużo nowych producentów, wiedziałam czym się mniej więcej różnią i czy są warte zakupu czy jednak szybko się psują. Gdy strona była przygotowana zaczęło się poprawianie wszystkiego - byłam odpowiedzialna za biżuterię więc należało do mnie dodawanie nowych produktów, poprawianie i tworzenie opisów zgodnie z informacjami zawartymi w programie wewnętrznym (czasem i tam były błędy a nikt nie wiedział ile dany kamień ma karatów więc musiałam pisać na oko). Z zawodu jestem fotografem, więc patrząc na stare zdjęcia na stronie poprawiałam je sama z siebie by wyglądały bardziej zachęcająco do kupna. Robić tego nie musiałam - chciałam. Gdy przychodziła dostawa nowej biżuterii wybierałam razem z działem hurtu te, które ich zdaniem nadawałyby się na dodanie na stronę. Wiadomo, takie zdjęcia trzeba przerobić aby wyglądały dobrze - w końcu to biżuteria. Były kiedyś rozmowy o zakupieniu baaardzo dobrej komory do robienia zdjęć co oczywiście ułatwiłoby mi pracę ale i same zdjęcia byłyby jeszcze lepiej zrobione i bardziej zachęcałyby do kupna. Jednak rozmowy spełzły na niczym a ja koniec końców musiałam pracować w photoshopie on-line, niekiedy paincie czy gimpie. Niestety, nie zostałam doceniona a wręcz przeciwnie - ciągle słyszałam że nic nie robię, że nie wiadomo za co mi płacą. Zapytałam więc czy mam wrzucać na stronę surowe zdjęcia - dostałam odpowiedź że nie, że "mają być ładne". Nie chodzi o to, że chciałam być ciągle chwalona i głaskana po głowie bo nie, absolutnie ale jeżeli ty siedzisz w pokoju a szefowa zza ściany mówi to i owo nie kryjąc się z tym to chyba nie jest przyjemnie i nawet trochę przykro. Ale zagryzałam zęby i dalej tworzyłam nasz ciekawy team - oczywiście do czasu : ) Reasumując, nie jest to praca dla młodych ludzi bo mimo, że na rozmowie mówili mi że stawiają na nich i że młodzi ludzie są nadzieją itp. itd. etc. to jestem w stanie stwierdzić że to tylko słowa. Dlaczego tak sądzę? Bo mając jakieś pomysły, które niekiedy i aprobowali inni pracownicy dostawałam odmowę bo: - to po prostu się nie podobało - bo ty jesteś pracownikiem a ja pracodawcą i masz robić tak jak chcę. Przykro mi to pisać ale spotkałam się z takimi argumentami i po jakimś czasie po prostu nie chce się otwierać przysłowiowego 'dzioba'. Nie jest też dla lu