Moja przygoda z Empikiem skończyła się już jakiś czas temu, trwała również stosunkowo niewiele, mimo to sądzę, że jednak warto spisać swoje spostrzeżenia. Zaczęło się od drętwej rozmowy rekrutacyjnej, w której miałam wrażenie, że szefowa jest po prostu niekompetentna i stresuje się bardziej ode mnie. Pracę otrzymałam, oczywiście na zlecenie, na więcej mogą liczyć jedynie wybrańcy. Podczas samej pracy udowadniano mi na każdym roku, że właściwie to się nie nadaję. Przytoczę również ciekawą sytuację: gdy mieliśmy określony cel budżetowy na dany dzień, to osoba funkcyjna, która tego dnia była na zmianie wręcz wyśmiała go, jako nieosiągalny. Przypadek? Nie sądzę. Nowi pracownicy na początku niby są otoczeni "opieką", tudzież szkoleniem, lecz każdy z pozostałych pracowników mówi o czymś innym i nie ma jakiegoś konkretnego cyklu szkolenia, a jak ktoś o czymś zapomni, no to trudno... radź sobie człowieku. Praca jednak szybko przyszła, i równie szybko poszła, może i całe szczęście. Umowa została wypowiedziana bez podania konkretnej przyczyny, tylko dużo ogółów, oczywiście ostatniego dnia. Teraz za każdym razem, gdy przechodzę obok lub wchodzę, widzę za każdym razem praktycznie nowego pracownika. Zdałam sobie sprawę, że byłam po prostu tą kolejną. Nie polecam.
Praca jak praca. Biegasz po sali, wciskasz ludziom kit o wspaniałości produktów, które nadają się tylko do kosza. Kolejnemu jeleniowi wciskasz książkę idealną na prezent, a potem uświadamiasz go, że musi kupić jeszcze tą, która stoi przy kasie, bo nie może bez niej żyć. Takie ot są realia pracy w tej firmie. Gonią cię z wynikami, bo liczą się tylko cyferki. Pojawia się kolejna akcja, która ma na celu kolejne naciąganie na pieniądze. To tak ogólnie o firmie. Jeśli chodzi o ten konkretny salon: słaba atmosfera między ludzka, co lepsi szybko z tamtą uciekają, nie oglądając się za siebie. Wiecznie brakuje tu rąk do pracy, a jeszcze warto zwrócić uwagę, że bardzo często, jako kasjer, możesz mieć wrażenie, że jesteś sam na zmianie. Faworyzacja pracowników jest widoczna gołym okiem, a wszelka próba konstruktywnej krytyki prowadzi do rozmowy z salonowym coachem, który nie ma dobrych argumentów, ale i tak się nie kłócisz, bo po wtórym razie już wiesz, że nie warto. Generalnie nie polecam chyba, że chcesz zrujnować się psychicznie i fizycznie, bo możesz zapomnieć o jakimkolwiek chorobowym, przecież nie ma kto za ciebie przyjść do pracy. Wszyscy się do ciebie uśmiechają, ale przy pierwszym problemie zdrowotnym zapomnij o wyrozumiałości.
Zaczynałem jako doradca klienta; szybko zostałem osobą funkcyjną (kocham empik za własne nazewnictwo na każde stanowisko. Moim zdaniem śmiało można było to nazwać kierownik zmiany). Zaczęło się miło rozpocząłem pracę w okresie świątecznym w nowym salonie. Ludzie w tym okresie są jacyś milsi i wiadomo przymyka się oko na wiele spraw. Z każdym miesiące były mi dokładane obowiązki. W pewnym momencie miało się wrażenie, że nie dostaje się więcej zadań ze względu na stanowisko a staż w pracy. I tak cegiełka po cegiełce. W pewnym momencie. Każdy musiał najlepiej potrafić wszystko. Z racji, że salon w którym pracowałem dawał ludziom średnio 110h miesięcznie to ludzie wpadali tu na chwilę mnie trzymało jeszcze to, że dodatek za stanowisko wyrównywał mój zarobek z najniższa krajową (na studiach takie pieniądze są okej ;)) I właśnie ta ciągła rotacja powodowała; że ja plus jeszcze jedna dziewczyna, która pracuje dalej ale zaczynała w ten sam dzień co ja musiała zmagać się z... Wiecznie nieprzeszkolonymi ludźmi. Bo kiedy ich uczyć jak na całej zmianie była nas dwójka? W momencie mojego odejścia pokazując w procentach to 4 osoby potrafiły 100%; kolejna 30%; 50%; 55%. Czasami były dni, że była dodatkowa osoba na tzw. między zmianach. Tyle; że to raczej od święta. Ciężko przy 8 osobowym zespole pracującym na taka liczbę godzin obsadzić tak by wyrobić się z pracą. Kiedyś mieliśmy 8 pracowników plus 2 stażystów. Jednak kierowniczka przejebała sobie w urzędzie pracy bo nawet ludzie na stażach zaczęli uciekać mimo, że mieli podpisane umowy, które kazały im zwracać za staż gdy go nie skończą. Ale tak to jest jak się kogoś przyjmuje a później ma się do tej osoby wieczną awersję (w przypadku tej mega sympatycznej dziewczyny stosowano jakiś zalążek mobbingu…) Zwolnienia: odbywały się na zasadzie potrzymam Cię do końca umowy a o fakcie zwolnienia powiem Ci w ostatni dzień pracy. Umowy były przedłużane na zasadzie rozmowy czysto psychologicznej, które miały uświadczyć Cię w przeświadczeniu, że nic nie potrafisz; jesteś w najlepszym miejscu a kierowniczka jest tak dobrym człowiekiem, że daje Ci kolejną szansę. Byłem odpowiedzialny za kilka rzeczy jakie trzeba robić w skali miesiąca. Zawsze miałem na nie czas jakoś od 15 dnia miesiąca do końca. Robiłem sobie to planując kiedy to zrobię. Oczywiście zawsze było za późno a tłumaczenia, że czasami musiałem porzucić te obowiązki na rzecz towaru kierowniczka miała gdzieś. Były to np. Inwentaryzacje. Banalna rzecz tyle, że wymagała skończenia tego w danym dniu bo jak wiadomo stany produktów się zmieniają. Moje była już kierowniczka zawsze powtarzała, że jak kogoś nie ma długo na jakiejś zmianie porannej czy to wieczornej to logiczne, że może zapomnieć pewnych czynności. Miało się to nijak do rzeczywistości. Dla przykładu od czasu sławnej ustawy o zakazie handlu w niedzielę. W empiku nastąpiło robienie zwrotów prasy w poniedziałek rano. Mnie w poniedziałki rano nigdy nie było. I nikt mnie oczywiście o tej zmianie nie raczył poinformować kiedy po 3 miesiącach(!) miałem pierwszą swoją zmianę na rano właśnie w poniedziałek po niedzieli bez handlu. Otrzymałem na kartę A4 ELABORAT o tym jaki jestem niekompetentny. Wstawie w komentarzu jak znajdę ;) wtedy przypomnienie jej słów plus połączenie z 3 miesiącami od ostatniej zmiany rannej w poniedziałek brzmiało: CO TO MA DO RZECZY?! Płacenie za kradzieże też miało miejsce. Raz. Przy drugiej próbie pracownicy się postawili. Ciągły brak ludzi kontra ilość klientów plus dostawy. Były często takie miesiące, że my wciąż byliśmy z dostawą do tyłu. Sorry ale… pot po (usunięte przez administratora) to mało powiedziane. Czasami człowiek stał nad pułkami; był na kasie; pomagał klientowi i jeszcze robił jakieś rzeczy z marketingu i wszystko w 6h pracy. Co z tego, że pracujesz mało jak (usunięte przez administratora) by wyrobić 10h w 6h. Problemy bycia kierowniczką: wieczne pretensje o to, że ona tu jest, że musi być, że ma tyle pracy. I to wszystko wina wszystkich dookoła bo są zjebani; nic nie robią; wgl (usunięte przez administratora) wszystko robię za was. Potem nagle pojawia się nagroda za najlepszą dynamikę w roku poprzednim…
