Co Was najbardziej zdziwiło / zaskoczyło / rozczarowało w dorosłym życiu?

haha cena proszku do prania ZDECYDOWANIE i to, że rozwieszanie i zbieranie prania jest tak czasochłonne :D

Koszt mandatu w komunikacji miejskiej ;p

To, że jest tyle rachunków do opłacenia i to, ile to wszystko kosztuje! Woda, prąd, gaz, śmieci, internet, tv, telefon...

No i nie wiedziałam, że płaci się TYLE za ubezpieczenie samochodu .. Myślałam, że jak kupie i zatankuje to koniec atrakcji haha

Ja też nie spodziewałam sie tak wielu kosztów związanych z samochodem, wierzyłam, że jak kupię spoko auto to będę się nim tylko cieszyć 

Ja odrazu po maturze, to chyba 18 lat

Nigdy, bo nie zamierzam żyć na styk od pierwszego do pierwszego tylko dlatego, żeby pomieszkać sama albo wymieniać rodziców na jakiegoś faceta tylko po to, żeby ktoś się znowu dołożył finansowo - tak jak moje koleżanki. 

Chyba zaraz jakoś po ukończeniu 20 lat

A mieszkasz z nimi gdzies w dużym mieście? Może masz warunki czasem dziewczyny chcą się wyrwać do większego miasta gdzie j est lepsza perspektywa rozwoju

Nie, mieszkam w małej miejscowości, nie lubię dużych miast. Pracę mam i pieniądze, ale nie 7-10 tysięcy, żeby sobie żyć na luzie, wynajmując i jeszcze mieć na zapas. 

Tu właśnie jest minus. Nie ma takiego życia żeby sobie godnie żyć i nie patrzeć na pieniądze. U nas w kraju to się nie zmieni.

No a niektórzy nie wyobrażają sobie zycia w małych miejscowościach 

Ja wyprowadziłam się na studia, czyli w wieku 19 lat. No i tak minęło 10 lat już (o kurde!!! Dopiero sobie zdałam z tego sprawę :D )

Ja jak miałam 23 lata. Trochę się do tego zbierałam :)))

W wieku 15 lat. Najpierw wynajmowałam pokój u takiej wrednej i złośliwej starszej kobiety, a potem zamieszkałam w bursie. W sumie nie żałuję. Musiałam szybko się usamodzielnić.

16, później krótko przed moimi 18 urodzinami znowu razem, po 18 się wyprowadziłam i tak żyję na własną rękę, nie chciałam zwyczajnie mieszkać z rodzicami, tak mi lepiej

Szybko się usamodzielniłaś :)

Ale to bardzo mały % bo nie każdy chce żyć w dużym mieście albo w małej wiosce itd. To nie działa tak.

Są tacy ludzie jak Ty co tak się szybko ogarniają ale to bardzo mało :) większość musi mieć podane na tacy.

No niestety takie mamy czasy SMUTNE

Ja uważam, że każdy powinien przejść jakąś szkołe zycia przed wejściem w dorosłości, a nie później 20letnie ciamajdy idą do urzędu i Pani mowi prosze wrócić z rodziacmi

Winszuje w wieku 15 lat to zostałaś rzucona na głeboką wodę w takim razie.

Teraz aktualnie w czasach co mamy dużo ludzi buduje się poza miastem mało w mieście nowych mieszkań itd.

Szkoła życia to jest życie w Polsce i dla mnie to jest odpowiedź. Jak przeżyć u nas w kraju,

zachód stoi otworem ;p

no okej, a ile z komentujących tu kobiet rzeczywiście się usamodzielniło, a ile po prostu żyje z pensji faceta albo rodzice nadal przywożą obiadki? :D 

Na przykład ja? Bardzo szybko MUSIAŁAM się usamodzielnić i już w czasie szkoły średniej pracowałam. Nigdy nie pozwoliłabym sobie na to, by facet mnie utrzymywał!

Po maturze od razu, szybka akcja!

25 lat :) 

Dalej z nimi mieszkam! :P Mam 21 lat obecnie

w czasie szkoły średniej? gdzie przyjmują licealistów i płacą im tyle że idą na swoje? :D firma mama i tata? 

Ttak łatwiej, jednak mimo trudności wolę być sama sobie, sama odpowiadam przed sobą i się nie tłumaczę czemu np wróciłam dzisiaj poźno..

to chyba najwjiekszy minus mieszkania z rodzicami... tłumaczenie się ze wszytskiego

Są internaty i bursy,w których można mieszkać. Poza tym w mniejszych miastach wynajem pokoju nie jest taki drogi. Pracując tylko w weekend będąc hostessą (oczywiście przed pandemią) można było fajnie zarobić.

30 lat miałam i poszłam na swoje :)) 

19 lat, szybko bo atmosfera w domu była fatalna :/

W wieku 28 lat, późno ale chociaż nie musiałam pożyczać od rodziców na mieszkanie

18, wyjechałam za granicę sama :)

22 lata, ale blisko rodziców dalej :D

W małych miejscowościach nie ma pokojów na wynajem. Po drugie, ogólnie wynajem przekracza często minimalną pensję. Byłaś hostessą w szkole średniej? Do tego trzeba być pełnoletnim.

Raczej się nie zapowiada przy rosnących cenach mieszkań. Zresztą ja nie lubię sama siedzieć cały czas.

24 lata miałem, wyprowadziłem się z narzeczoną. ;)

Od razu po maturze, i nie żałuję :D

Nadal z nimi mieszkam, 31 lat mam. Nie ma kasy na zmiany...

W wieku 23 lat, w dodatku za granicą. Więc na głęboką wodę skok ;d

A pracę masz? Może czas zacząć zarabiać

Hmmmm jakoś 21 lat miałam chyba z tego co pamiętam

22 lata. I uważam, że w moim przypadku akurat wyszło to idealnie :-)

Trochę te kwoty na przestrzał :) 

Nie ma takiej opcji. Własna kasa to podstawa :)

Ja dalej z nimi mieszkam, mam 23 

Długo coś, nie chcesz czegoś zmienić? Do kiedy  tak planujesz z nimi mieszkać? 

Długo? E tam. Jakby miała 40, to by było, że długo ;)

21 lat, więc całkiem szybko ale nie żałuję :) 

Znam takich co po 40 dalej u rodziców mieszkają ;d 

22 lata, razem z narzeczoną :) 

eeee jakoś 21 lat chyba 

31 lat :) późno, wiem 

19 lat. :) 

Późno to mało powiedziane hahah

I jak Wam się mieszka tak z rodzicami?? Ja zawsze wychodzę z założenia, że młode pary czy małzenstwa to jednak najlepiej jak zamieszkaja razem :)

Źle ale nie ma innego wyjścia, ich zachowanie jest kiepskie i ciagle tylko słucham jak maja mnie dosyć tak dla zasady, nawet nie maja argumentów, życie z nimi jest ciężkie 

Ja wciąż mieszkam z rodzicami. Mam 30 lat, jestem kawalerem, w domu mnie prawie nie ma, więc po co mam się wyprowadzać?

Życzę Wam, żebyście jak najszybciej poszli na swoje! Będzie super, mówię Ci :))

Chyba koło 19 lat 

24 lata miałam :) 

Nie czujesz się z tym źle? 

Hmmm jakoś 29 lat chyba, przed 30 w każdym razie 

Nie, a czemu miałbym?

19 lat :) Szybko i bardzo fajnie że tak się udało 

22 lata, w trakcie studiów 

No wiesz, 30-letni kawaler w domku z mamusią... Trochę to dziwne 

Jakoś 24 lata miałam i z narzeczonym się wyprowadziłam 

35 lat :) W końcu się udało!

27 lat, wziąłem kredyt i kupiłem własne mieszkanie. 

19 lat, szybko. Ale warto było, szybciej się usamodzielniłam 

Też 19 miałam i potwierdzam to co mówisz: )

Ja zamieszkałem sam w wieku 28 lat. Polecam.

24 lata miałem wtedy 

31 lat :))

22 lata, dostałam od nich mieszkanie :) 

W wieku 24 lat, wynajmowałam przez 6 lat a potem kupiłam własne mieszkanie 

Hmmm 17 lat :) 

Jakoś 19 lat, potem studia były i po studiach już kupiłam swoje po wynajmowaniu przez kilka lat 

16 lat ale dostawałam pieniąde na życie bo wyjechałam do szkoły, w wieku 18 w iększości już się sama usamodzileniłam 

Nigdy nie lubiłam tego, rozliczanie, pilnowanie.. eh nie dla mnie takie 

Nadal mieszkam a mam 30 lat... ale to tylko dlatego że pomagam przy schorowanej matce

Sam na własny koszty całkowicie to w wieku 25 lat po studiach 

Miałem 19 lat jak wynająłem pierwszy raz sam mieszkanie i się usamodzielniłem

Niezle, a gdzie pracowałeś?

słuchaj, ja też i bardzo się cieszę, że tak szybko rozpoczęłam bycie samodzielną, naprawdę bardzo dużo się nauczyłam, zobaczyłam jak to życ w biedzie jak to jest mieć więcej kasy i polecam to każdemu

Bodajże w wieki 23-24 lat, jakoś tak 

Po napisaniu matury, szkoda czekać z tym. 

Hmmm chyba 21 lat miałem :) 

23 lata ale po roku wróciłam :D 

29 lat, w końcu nadszedł czas! 

Chyba koło 24 lat jak poznałem narzeczoną 

Kurierem byłem, a później praca w zakładzie pogrzebowym 

Jakoś 19 lat? Może 20? Sama już nie pamiętam, dawno to było :) 

19 lat, od razu po maturce ciach ciach i mieszkam sama! 

20 lat równiutkie jak dostałam do nich mieszkanko hah 

Pozazdrościć nie każdy ma to szczęście. Czyli w sumie dalej na ich łasce lub niełasce. A rachunki kto opłacał? 

Po maturce. ;) 

21 lat miałem i wyjechałem za granicę 

27 lat, późno trochę ale oki 

18 lat i ani dnia dłużej 

22 lata :) 

26 dopiero, ale dobrze że poczekałem 

po maturce od razu i nie żałuję nic a nic! 

No my, a kto niby? 

23 lata czyli tak standardowo chyba 

Mam 29 i nadal z nimi mieszkam. 

26 lat i poszedłem na swoje. 

21 :) miesiąc po urodzinach 

Jakoś przed 30. ;) 

Późno, 23 miałem... 

Przecież 23 to wcale nie tak późno ;o wtf 

Chyba idealny wiek. Pełna pełnoletność, jak w Stanach :))

Ja wciąż mieszkam z rodzicami. Pomagamy sobie. Po co mam się wyprowadzać? Tu mi dobrze. Mam 25 lat :-)

Ja miałam tak samo. Kady jak był w gimnazjum to że chce dorosły. Teraz człowiek dorosły i ciężko ze wszystkim.

Teraz już dzieci nie mają gimnazjum ;p

Oj tam nie ma gimnazjum ale to się nazywa inaczej i teraz to dzieciaki są nie wychowane

Mi w gimnazjum nie pasowało wszytsko haha bardzo źle wspominam ten czas

A ja to samo miałam haha ale to teraz gimby to ogólnie tragedia jest inny świat

Jak mogę wiedzieć wszystko kurcze źle aż nie chce mi się wierzyć bo to fajnyu czas 

Teraz jest tak żę jak młodym się jest nie chce się być i dorastać szybko i na odwrót haha

Teraz młodzież to jest bardzo nie wychowana co świadczy o rodzicach niestety. Bijatyki ćpanie alko

Zapamiętajcie nie można szybko dorastać. Cieszmy się młodym wiekiem i będzie dobrze :)

dokłądnie, sama siebie nie potrafie zrozumieć co mnie ciągnęło do tej dorosłości

mnie chyba bardzo rajcowała myśl, że będę mogła kupić sobie drinka w knajpie bez stresu, że ktoś mnie zdemaskuje haha

Pewnie konieczność wstawania codziennie rano i siedzenia pół dnia za darmo w ławce, umierając z nudów. Ja zawsze mówiłam, że wolałabym pracę, bo chociaż ktoś by mi płacił i miałam rację.

Noooo, ja bardzo dobrze wspominam ten czas w swoim życiu. :))

Ja wręcz przeciwnie, zawsze miałam bardzo problematyczną cerę, wszystkie dziewczyny na mnie krzywo patrzyły przez to i nie mogłam sobie znaleźć żadnej koleżanki, często do tego wracam i jest mi mega przykro...

w gimnazjum nie pasowało nam że rodzice nam rozkazują 

Ja akurat do czasów gimnazjum bym się nie chciała cofnąć...

Prześladowania rówieśnicze? Patologia? Agresja? 

W moim nie było czegoś takiego, a nawet jeśli to w minimalnym stopniu - jak zawsze i wszędzie. Bardzo dobrze czułam się w gimnazjum! :-)

Żyj z dnia na dzień nie patrz za siebie i się nie będzie tak starzeć. Każdy musi mieć swoje życie.

To jest dobre podejście i powiem więcej jak się człowiek stara to wszystko się uda.

To prawda, też tego nie czułam wcześniej, że zdrowie jest takie kruche... Jakoś wcześniej było inaczej 

To bardzo dobre podejście, ale czasem po prostu ciężko sobie przetłumaczyć :-)

Ciekawe jest to, co napisałaś. Człowiek będąc nastolatkiem myślał, że umierają tylko starsi - dziadkowie, pradziadkowie, dalekie ciocie. A z biegiem czasu to wszystko jest tak "bliżej" nas.

Po 18 wszystko szybko leci, szybko wtedy latka lecą a najbliżsi umierają

Nie przesadzaj ja tak nie mam że po 18 jest koniec i czas leci wcale nie. Najważniejsze znaleźć prace fajną a reszta sama się ułoży.

Mnie również nie, szkoła to była dla mnie KATORGA

Uda się czy nie. NIe można się poddawać i zawsze będzie prędzej czy później dobrze.

Nie no gdzie 18 to do 20-30 można balować ale są tacy co już 25 lat mają rodzine dzieci.

ja też makabrycznie wspominam te czasy, bardzo się cieszę, że już nie chodzę do szkoły!!!

Ja kocham mieszkać sama, nie wyobrażam sobie dzielić mojego domu z facetem a co dopiero rodzicami, którzy Ci wchodzą na głowę,

No z facetem to absolutnie nie, jednak uwikłanie w takie związki obiektywnie obniża jakość życia ;) W ogóle pandemia doskonale pokazała, jak uciążliwe jest takie siedzenie z kimś 24 na dobę. Wyszło na to, że większość heteropar się zwyczajnie nie znosi.

Ja mając 18 lat juz miałam koleżanki w ciąży albo z dziećmi, można balować w każdym wieku ale wiadomo, różnie się  życie toczy 

No pandemia to wielki sprawdzian dla związku, kilka moich znajomych się rozstalo po siedzeniu ze sobą 24h

Uważam, że  jak się naprawdę kocha daną osobę, to wytrzyma się te 24h ze sobą. Poza tym można iść pracować do innego pokoju.

Miłość przemija, nie ma co się męczyć na siłę.

Mam już dobrą i lekką pracę, nie muszę się skupiać na tej kwestii. Czuję, że moje życie to już trochę takie czekanie do emerytury.

Dobre podejście, ale bardzo rzadkie ;d z reguły się tęskni za młodością

A ja czasem tęsknię za szkołą i tym, że jednym z moich największych zmartwień było to, czy będzie jutro kartkówka, czy nie ;-)

Szkoła to było coś! Zobacz, że nie potrafiliśmy docenić tego, co tak naprawdę straciliśmy... Te młode szkolne lata.

przykro jest to czytać, może spróbuj znaleźć sobie dodatkową pasję, u mnie naprawdę dużo daje jazda konna.

Bardzo mnie martwi wpis Twój. JEstem zdania że za dużo do siebie bierzesz. Pamiętaj że jak się chce i ma się troche chęci to da radę żyć normalnie.

Ohhh ja też czuje to przemijanie i widzę jak rodzice się starzeją i jest mi bardzo przykro

A zastanawiałaś się może nad zmiana miejsca zamieszkania?

To też dobry pomysł ale wiążę się ze mianą całego życia prawda pamiętaj o tym. Ciężko jest taka decyzję podjąć.

Ale najlepiej sie je podejmuje jak własnie jest sie pod ścianą i nie widzi się innych rozwiązań...

Wiadomo każdy się starzeje a zwłąszcza rodzie ale trzeba dawać sobie radę prawda?

Wtedy jest najlepiej ale trzeba z głową aby nie było problemów prawda?

To nie dorosłe życie tak cię dobija to kapitalizm :)

Nie wiem czy za dużo, według mnie to całkiem normalne czynności z których nie da sie zwyczajnie zrezygnowac, może na chwilę, jak uda mi się odłożyć na wyjazd na weekend, ale to chwilowa odskocznia po której znowu trzeba wrócić do życia i tyrać na coś czego nie ma i nigdy nie będzi e

Przeprowadzaka nie wchodzi w grę, tu gdzie mieszkam mam mieszkanie tak jakby swoje ale nie mogę go sprzedać (długa historia) i tu mam pracę i studiuję, nawet nie wiem gdzie możnaby się przeprowadzić, bo miejsce można zmienić ale życie pozostanie takie samo 

No właśnie, z wiekiem przychodzi świadomość że sie nie żyje tylko daje radę z coraz większymi problemami, zobowiązaniami tylko po to żeby nasze dzieci przeżywały dokładnie to samo 

po częsci na pewno 

A może poszukaj sobie jakiegoś hobby? Może zacznij się uczyć nowych rzeczy, mnie to napędza

Może pomyśl o pracy zdalnej? 

Hobby to jest bardzo dobry pomysł! Coś nowego, na co możesz złapać totalną zajawkę :-) Plus zaznajomienie się z ludźmi, którzy już to robią.

dokładnie! Nawet nie wiecie jak hobby czy nowa pasja potrafi pobudzić do zycia! 

Trzeba mieć na to siłę i czas, ja czasu nie mam, kocham czytać ksiązki ale leżą i czekają na lepsze czasy

Dokładnie, ale nie da się go znaleźć tak na zawołanie :( 

ja nie dostałam sie na medycyne, ale będe podchodzić za rok

W ogóle nie poszłam na studia.

Nie, chciałam dostać się na takie, jakie skończyłam. Choć teraz uważam, że trochę bez sensu haha :D

A jakie??

Tak, znam też takich Austriaków... 

Tak, to dokładnie moja historia... ;/ 

Dziennikarstwo.

Ja zawsze marzyłem o tym, aby zostać piłkarzem ale wyszło tak, że niestety nie miałem okazji nigdy nim zostać. Moi rodzice zawinili. Pewnie wiecie czemu?

Ja się niedostałam na kosmetologię i juz na nic nie poszłam :(