Opinie o S.C. JOHNSON POLSKA Sp. z o.o. w Gorzów Wielkopolski

Schadenfreude – przyjemność czerpana z cudzego nieszczęścia bądź niepowodzenia. Termin ten powstał poprzez połączenie niemieckich słów Schaden (szkoda, strata) i Freude (radość)[1]. W kilku językach używanych na obszarze Europy występują kalki: Termin używany jest również w psychologii gestalt. w duńskim i norweskim jako skadefryd, w szwedzkim jako skadeglädje.

Ostatnio naprawdę bardzo intensywnie, a wręcz nałogowo obserwuję ludzi, słucham ich opinii i tego co mają do powiedzenia. Przeraża mnie w tych moich obserwacjach najbardziej wszechobecna i rozprzestrzeniająca się jak zaraza - ludzka zazdrość i zawiść. Wystarczy tylko odwiedzić jedne z najpopularniejszych polskich portali informacyjnych, aby dostać palpitacji serca od ilości jadu, nietolerancji i złośliwości w najczystszej postaci, które się tam wylewają w komentarzach. Naprawdę robi mi się słabo, zaczynam wątpić i tracić momentami wiarę w to, że ludzie życzą sobie dobrze. We Francji też można spotkać zazdrośników, niespełnionych życiowych frustratów i zakompleksionych nieudaczników. Z bólem serca muszę jednak stwierdzić, że zawiść i podkładanie świń, to niewątpliwie polska specjalność. Żeby nie było: jestem Polką, Polką się czuję i jestem z tego dumna. Czasami jednak wstyd mi za rodaków, którzy przejawiając ogromną tendencję do narzekania, krytykowania i zazdroszczenia innym nic nie robią aby poprawić swój byt, a tym samym swoje samopoczucie. Podstawową różnicą między nami Polakami, a Francuzami są chyba po prostu zarobki, które w większości przypadków definiują czy ktoś jest „szczęśliwy” czy nie (dla mnie to jest chore, ale taki mamy dzisiaj „porządek” świata). To prawda, że we Francji można spokojnie przeżyć za najniższą krajową, wynająć małe mieszkanko, mieć na rachunki i jedzenie, a nawet pojechać na krótkie wakacje. Tym bardziej sytuacja staje się nad Sekwaną łatwiejsza jeżeli jesteśmy w związku, a nasz partner również przynosi do domu swoją wypłatę, choćby te minimum. Nie mówię, że można za takie pieniądze kupować torebki Diora lub mieszkać w ekskluzywnej dzielnicy Paryża, ale na życie starczy. Spokojnie. W Polsce niestety za średnią krajową, to można pomarzyć o pełnej lodówce i wakacjach w Pcimiu Dolnym. Stąd wynika ta polska frustracja: kasa, kasa i jeszcze raz kasa rządzi tym światem! I tutaj do akcji wkracza zazdrość: a o to, że sąsiad kupił sobie nowy samochód a my nie, koleżanka pojechała w podróż dookoła świata a my, to sobie palcem po mapie możemy najwyżej „pojeździć”, a inna znajoma awansowała w korporacji, a my męczymy się w jakiejś nudnej pracy. Ja naprawdę tego nie rozumiem i chyba nigdy do mnie dotrze o co chodzi z tą zazdrością. Co mnie do jasnej Anielki obchodzi samochód sąsiada czy wakacje koleżanki? Czy ma to jakiś wpływ na moje życie? Czy mi przybędzie, albo ubędzie? Do mnie takie informacje docierają, ale za chwilę drugim uchem wylatują z jeszcze większą prędkością niż dostały się przed kilkoma sekundami do mojego umysłu. Owszem, interesuje mnie czy moja rodzina i znajomi są zdrowi, czy wszystko u nich w porządku, czy nie trzeba im w jakiś sposób pomóc, i tak dalej, i tak dalej. Staram się jednak aby moje życie było wartościowe, ciekawe i mówiąc banalnie: bardziej zależy mi na byciu dobrym człowiekiem niż na wakacjach na Seszelach, czy nowej torebce od projektanta. Może trudno w to uwierzyć, ale tak po prostu ze mną jest. Taki Francuz na przykład słysząc, że ktoś z jego znajomych był na egzotycznych wakacjach będzie pytał czy warto tam pojechać, poprosi o polecenie hotelu, ciekawych knajpek i lokalnego jedzenia, a nawet umówi się na oglądanie zdjęć z wyprawy! Francuz dowiadując się o zakupie nowego samochodu sąsiada zapyta ile pali, czy serwisowanie jest drogie i czy warto takie auto kupić. Francuz słysząc, że kuzynka kupiła nowe mieszkanie zapyta czy nie potrzebuje ekipy remontowej lub pomocy w znalezieniu kafelków do łazienki. A Polak? W większości przypadków spłonie z zazdrości, zamknie się w sobie i będzie usilnie myślał jak tu komuś dowalić, bo jemu w życiu „nie wyszło”… Dlaczego nie możemy być normalni, życzliwi i uśmiechnięci? Dlaczego nie możemy cieszyć się sukcesami innych nie czekając na ich życiowe potknięcia? Dlaczego aż tak bardzo Polaków boli nowy samochód sąsiada czy egzotyczne wakacje koleżanki? Może ja jestem z innej planety, może ja jestem jakaś dziwna, ale ja tego nie rozumiem. Po prostu w głowie mi się nie mieści jak można pluć jadem kiedy komuś w życiu się powodzi! Zamiast zazdrościć lepiej zakasać rękawy i wziąć się do roboty jak tak bardzo zależy nam na rzeczach materialnych i błyszczeniu w towarzystwie, aby inni pękali z zazdrości. Ja tam wolę swoje życie na prowincji, spokój za oknem i w głowie również. Gwoli ścisłości: nie jestem bogata materialnie w ogóle, ale radość sprawiają mi inne proste i małe rzeczy w życiu jak telefon od bliskich lub popołudnie z dobrą książką. Najważniejsze to aby innym życzyć dobrze i nie zaglądać im do portfela. Ja mam swoje życie, które jest na tyle zajmujące, że nie przychodzi mi na myśl zazdroszczenie innym. Zajmijmy się sobą, a świat wokół stanie się lepszy. Takie proste, ale dla niektórych niestety bardzo skomplikowane…