Wywiad z Liliana Sobieska z Fundacja PATRIA

Fundacja Patria powstała w 2004 roku w Poznaniu. W 2006 roku przeniosła się na tereny podarowane przez fundatora Michała Wojtczaka – 20 ha nad jeziorem Lednica w Imiołkach. Tu zaczęła się realizacja marzeń o ośrodku dla potrzebujących dzieci, położonym w wyjątkowym miejscu Polski – nad jeziorem, gdzie na wyspie odbył się chrzest Mieszka I i Dobrawy.

Na swoim terenie w Imiołkach Fundacja Patria, wykorzystując projektowe fundusze unijne, zwracając się o darowizny do firm, współpracując z władzami gminy, zgodnie z zatwierdzonym planem zabudowy, pobudowała: stajnie z niedużą krytą ujeżdżalnią, dom mieszkalno-użytkowy o powierzchni 160 m kwadratowych, pole namiotowe z zapleczem sanitarno-kuchennym, drewnianą wiatą – wigwam, odkrytym amfiteatrem. Rozprowadziła prąd, wodę, kanalizację, gaz do przyszłych, zaplanowanych budynków mieszkalnych.

Misja Fundacji Patria to udział w budowie społeczeństwa obywatelskiego, gdzie na poziomach lokalnych, budując „małe ojczyzny”, obywatele widzą sens społecznej aktywności, współdzielenia i odpowiedzialności za dobra wspólne. Gdzie w miarę rozwoju społeczności następuje niwelowanie różnic w dostępie do dóbr. Fundacja chce być organizacją, która wspiera inicjatywy w tym zakresie. Jednocześnie pracuje bezpośrednio z dziećmi zagrożonymi wykluczeniem, aby czuły się pełnoprawnymi obywatelami. Fundacja chce być miejscem, do którego osoby z nią związane, mogą powracać w chwilach radości i zwątpienia.

W ramach projektów finansowanych przez Fundusze Unijne, Fundacja Patria wybudowała stajnie i ogólnodostępny plac zabaw dla dzieci we wsi Imiołki oraz prowadziła projekt „Nie dla wykluczenia”, skierowany do osób z niepełnosprawnością, mający na celu ułatwienie adaptacji środowiskowej. Fundacja była partnerem przy realizacji dwuletniego projektu wspierającego osoby, które wypadły z rynku pracy, w zakładaniu własnej działalności. Do dzisiaj działa 20 dobrze prosperujących działalności gospodarczych w różnych branżach.

Fundacja w ramach działalności statutowej prowadzi przez 9 miesięcy w roku hipoterapię dla dzieci z orzeczoną niepełnosprawnością. Cały rok współpracuje z zawodowymi rodzinami zastępczymi i rodzinami wielodzietnymi, prowadząc obozy edukacyjno-rehabilitacyjne, wolontariat rodzinny. Prowadzi też wolontariat pracowniczy i indywidualny. Współpracuje ze stowarzyszeniami, administracją, biznesem, wspierając inicjatywy lokalne.

W ramach działalności gospodarczej i pozyskiwania funduszy na działalność statutową prowadzimy pensjonat dla koni, agroturystykę, organizujemy duże i małe, w tym plenerowe, imprezy integracyjne.

W Fundacji pracują: dyrektor zarządzający, pracownik biurowy, pracownik gospodarczy, prezes. Prezes i dyrektor zarządzający odpowiadają za strategię Fundacji, realizacje celów statutowych, wywiązywanie się ze zobowiązań Fundacji, zarządzanie, rekrutację, pozyskiwanie finansów, realizacje zatwierdzonych planów.

Pracownik biurowy zajmuje się biurowym wsparciem realizowanej działalności, współpracą z księgowością, udziałem w pozyskiwaniu funduszy i w realizowanych projektach. Pracownik gospodarczy dba o tereny i majątek Fundacji.

Na każdym stanowisku istnieje możliwość podejmowania własnych zadań i realizacji, w określonym na początku pracy zakresie, również pisanie własnych projektów.

Z naszego punktu widzenia każda aktywność powinna być związana z chęcią czynienia dobra. Fundacja to forma prawna przedsięwzięcia, gdzie pozyskiwane środki nie są wydatkowane dowolnie, tylko w z góry założony sposób, zgodnie z celami statutowymi. Księgowość Fundacji musi być prowadzona w sposób przejrzysty. Tę wiedzę powinien mieć kandydat na pracownika. Kandydat powinien identyfikować się z celami Fundacji i akceptować stan zastany. Jeżeli pracownik nie identyfikuje się z celami instytucji, w której pracuje, to traci niepotrzebnie dużo energii na bieżące przystosowanie się. W naszej sytuacji dodatkowo praca z ludźmi i zwierzętami wymaga gotowości na działanie w sytuacjach niezaplanowanych – zawsze coś się może wydarzyć, a praca w małym zespole wymaga zrozumienia konieczności wzajemnej zastępowalności. Fundacje „żebracze” - bazujące na darowiznach, bez stałego źródła finansowania, mają zwykle okresy złej płynności finansowej. Warto też mieć tę świadomość, kandydując do pracy w Fundacji.

W Polsce fundacje zwykle mają niski kapitał założycielski, niepozwalający na bieżące utrzymanie Fundacji. Utrzymują się z pozyskiwanych na bieżąco środków. Z drugiej strony, w Fundacji jest szansa na realizację własnych projektów, szybką naukę na wielu płaszczyznach i poznawanie ludzi z obszarów: ngo, biznesu, administracji. Fundacje łączą te obszary. Przy akceptacji celów fundacji nie ma wewnętrznego konfliktu wartości, co bywa trudne w biznesie.

Zależy od ilości realizowanych projektów, średnio ok. 2- 10 osób rocznie.

Korzystamy z rekomendacji naszych pracowników i stron NGO.

Proces rekrutacji jest tradycyjny i składa się z następujących etapów: przesyłanie CV, rozmowa rekrutacyjna, okres próbny. Po nim powrót do rozmowy o pracy i ustalenie szczegółów merytorycznych zatrudnienia – w miarę możliwości położenie, przy zakresie obowiązków, nacisku na rzeczy, które pracownik lubi robić. Uwzględnienie możliwości realizacji własnych pasji.

Sprawdzający jest zwykle okres próbny. To też szansa na weryfikację, czy posługujemy się tym samym językiem, podobnie definiujemy pojęcia.

Ważna jest otwartość umysłu. Wygląd jest istotny, ponieważ zawsze, gdy wychodzimy do nowych ludzi, wyraża on naszą osobowość i pokazuje stosunek do świata. Komunikacja powinna być precyzyjna i jasna. Ważne, aby kandydat wiedział, co chce powiedzieć, a nie mówił wszystkiego, co wie (śmiech).

Potencjalny kandydat powinien mieć następujące cechy: ciekawość świata i ludzi, tolerancja, decyzyjność, chęć brania na siebie odpowiedzialności, chęć do nauki, pasja. Uczciwość i pracowitość uważamy za standard.

Konkretne wymagania są uzależnione od stanowiska. Z pewnością „ wielofunkcyjność”, odpowiedzialność. Przy patrzeniu na świat – widzenie „ szerszego obrazka”.

Obecnie nie mamy takiego stanowiska. Do 2014 roku Fundacja wspomagała Fundatora, angażując asystentkę lub asystenta, wspierającego Fundatora zarówno w pracy, jak i w czynnościach życiowych – internetowy kontakt ze światem, prowadzenie samochodu, ponieważ Fundator jest osobą z niepełnosprawnością. Od 2015 roku tę rolę przejęła fundacja Agapa.

Tak, chociaż trzeba sprawdzać, czy spełniamy wymogi formalne instytucji wysyłającej na staż.

Przyjmujemy ok. 30 wolontariuszy z różnych regionów Polski. Ku naszej radości, grono jest stabilne i nieustannie rośnie. Wolontariusze uczestniczą we wszystkich projektach i przy działalności bieżącej. W większości są to osoby dojrzałe, w ich ocenie ustabilizowane życiowo. Świadomie podjęły decyzję, że chcą się dzielić tym, co mają. I są w tym konsekwentne. Znajdują czas, środki, informują nas o wydarzeniach, które wydają im się rozwojowe dla Fundacji. Są ciekawe naszej pracy, rezultatów, siebie nawzajem.

Ciekawy jest również wolontariat rodzinny. Dla dzieci pomaganie staje się zachowaniem naturalnym, ponieważ przykład idzie z góry, a wspólna praca rodziny na rzecz innych jest wartością dodaną w budowaniu więzi.

Nasi pracownicy mogą liczyć na dużą samodzielność. Mają możliwość realizowania własnych projektów. Zapewniamy im dostęp do szkoleń no i... pracę w „nietuzinkowym” środowisku.

Dziękujemy za rozmowę.