Opinie o Poczta Polska Szczecin w Szczecin

Chcemy Cię lepiej poznać. Napisz proszę, jaką historią chcesz się z nami podzielić?

Gabriela Matusiak

Nazywam się Gabriela Matusiak. Do Poczty Polskiej trafiłam w styczniu tego roku i to właściwie przez czysty przypadek. Od 1997 roku mam swoją działalność gospodarczą i w grudniu popsuło mi się moje auto dostawcze, co uniemożliwiło mi chwilowe prowadzenie działalności. Naprawa auta trwała ponad miesiąc, więc któregoś dnia z nudów pomyślałam, że poszukam sobie jakiegoś dorywczego zajęcia i zaczęłam przeglądać ogłoszenia. Natknęłam się na ogłoszenie z Poczty Polskiej, które mnie zainteresowało. Praca dotyczyła stanowiska kierowcy auta dostawczego. Wysłałam zgłoszenie, ot tak z ciekawości, i po 3 dniach zadzwonił do mnie rekruter. Opowiedział o pracy i zaprosił na rozmowę, na następny dzień. Jeśli mam być szczera, to byłam sceptycznie nastawiona do tej firmy, tym bardziej że miałam swoje auto, które umożliwiało mi prowadzenie działalności, czyli nie musiałam pracować na etacie. Ale następnego dnia poszłam na rozmowę o pracę z panią kierownik, która opowiedziała o pracy. Nie koloryzowała, była rzeczowa, więc zdecydowałam się spróbować. Pomyślałam sobie, że skoro moje auto i tak jest popsute, to mogę przez miesiąc popracować w tej firmie i w ramach obowiązków jeździć autem Poczty Polskiej. Pierwsze co uderzyło mnie w tej pracy to pracownicy. Są to naprawdę super ludzie. W pierwszy dzień byłam zestresowana, a mimo to poznałam się z pięcioma osobami. Sami mnie zaczepiali, żeby się przywitać. Wszyscy byli bardzo pomocni. Sama praca też jest taka, jak mi przedstawiono. Jeśli chodzi o zarobki, to jest to najniższa krajowa, ale są co miesiąc premie, diety, bony żywnościowe i różne profity takie, jak dodatki do biletów na koncerty, dodatki do siłowni i inne. I tak mijają miesiące, moje auto naprawione stoi pod domem, a ja nie zamierzam rezygnować z pracy na Poczcie. Wreszcie mam stabilną pracę, urlop. Nie muszę myśleć o podatkach lub ZUS-ie, albo o tym, za co naprawię auto. Zrozumie to tylko ktoś, kto, tak jak ja, całe życie był na własnej działalności i pracował codziennie, kosztem rodziny i zdrowia.